“I gave up dreaming for a while” - Milow

“I gave up dreaming for a while” - Milow

Ik kom net terug van de zaterdagse koffie bij mijn buurman om de hoek. De computer staat aan. Niets ongewoons dus, want dat doet hij altijd, behalve ’s nachts. Ik bekijk mijn mail en blader op het Internet wat door de zaterdagse kranten.

Op de achtergrond hoor ik Milow’s “You don't know” en ik val in bij het tussenrefrein “I gave up dreaming for a while”. Wat een mysterieus zinnetje is dit toch. In een wat vage song over een onbereikbare of onbeantwoorde liefde.

Niets ten nadele trouwens over Milow.
Vanaf het eerste moment dat ik deze Belgische zanger hoorde was ik verkocht. Het was denk ik 2006 dat ik voor het eerst iets van hem hoorde. Waarschijnlijk in de auto ergens tussen Hoorn en Amsterdam. Ik was de tijd ver vooruit toen ik mijn omgeving attendeerde op de zangkwaliteiten van Jonathan Vandenbroeck, de werkelijke naam van Milow. Eigenlijk gaf het helemaal niet wat hij zong, zijn stem maakte alles mooi. De slechtste Nederlandse tekst had uit zijn mond geklonken als een gedicht.

Maar dat ene zinnetje intrigeerde mij toch; “ik gaf het dromen voor even op”. Wanneer doe je zo iets? En is het raadzaam dat te doen? Een normaal mens kan toch niet zonder zijn dromen? Het hele leven jaag je toch een droom na? En waarschijnlijk nooit zal die droom uitkomen.

Elke dag blijf je toch weer hopen.

Op een grote prijs in een loterij. Of op het huis met de fraaie gele steentjes aan de Zuiderakerweg in Amsterdam-Osdorp. Hooguit 12 zal ik zijn geweest toen ik die droom had. Je moest wel rijk zijn om een dergelijk huis te bezitten.

Die prachtige villa in Schoorl of Bikbergen, het dorp vlakbij Blaricum waar schijnbaar niemand woont. Lege zwembaden zie je er en prachtige tuinen. Bewoners? Nee.

Dromen van of hopen op die baan die toch nog komt, na ruim 2 jaar bijna dwangmatig reageren op elke vacature die je maar enigszins wat lijkt. Zelfs een uitnodiging voor een gesprek maakt je dan al wat blij. “Gelukkig, ze weten nog van mijn bestaan”. 

Ook de dag van morgen kan aanleiding tot dromen geven.
Of valt dit meer onder de noemer dagdromen? Dat je plotseling iets uit zal vinden waarop de wereld wacht. En dat jouw uitvinding tot een totale ommekeer zal leiden in het dagelijks leven van de mens.

Dat je plotseling op straat aangesproken wordt door een totaal onbekende die jou adhoc tot zijn enige erfgenaam benoemd. Of een rol in een speelfilm aanbiedt die zo’n succes wordt dat hij met tenminste 10 Oscars wordt bekroond.

“Ach ja, ik schiet weer door met mijn dromen. Tijd om wakker te worden en de weekend boodschappen in huis te halen.

Zou Ajax dit seizoen toch nog kampioen worden? (Ja, ze werden het maanden later inderdaad. Dromen helpt soms)