Ambulante euthanasie teams.

Ambulante euthanasie teams.                                     (16 november 2011)

 

Een koude start van de dag met de eerste glijpartijen op de weg. Zo hoor ik tenminste in het nieuws en lees ik op Teletekst. Even een paar graden onder het vriespunt en het aantal pagina’s op pagina 730, de file-informatie, is verdubbeld.

Intussen ben ik wat bijgekomen van de wanprestatie van het Nederlands Elftal gisteren in en tegen Duitsland. Het werd de grootste nederlaag tegen de Duitsers sinds 1959 en ook de grootste in de carrière van Bondscoach Bert van Marwijk. Duidelijk werd in elk geval dat het Nederlands team niet zonder de individuele kwaliteiten van een van Persie, van der Vaart, Robben of Affelay kan. Bij afwezigheid van alle vier wordt het een gewoon, middelmatig team. Over Edson Braafheid, de linksachter van gisteren, hoeven we helemaal geen woorden meer vuil te maken. Na het matige spel van hem tegen Zwitserland afgelopen vrijdag was het nu echt drama. Die zien we volgens mij niet meer terug in deze selectie. Als het wel zo is zou het mij erg verbazen.

Bij 3-0 voor de Duitsers, de eindstand trouwens, ben ik afgehaakt en naar NOVA overgeschakeld. Daar kwamen de gebruikelijke onderwerpen van het moment aan bod. Wel of niet uit de Euro, terug naar de Gulden of een Neuro? Alleen van dat woord al wordt je vanzelf neurotisch.
Ook een item over wel of niet vanaf volgend jaar 300.000 mensen met problemen bij hun hypotheekverlenging.
Oh ja, minister Leers kwam aan bod met wel of niet teruggang in de instroom van immigranten uit niet-westerse landen, zoals ze dat zo fraai kunnen omschrijven.

Alle echte antwoorden bleven bij al de genoemde items achterwege en feitelijk had ik ook geen echte antwoorden verwacht. Het blijft koffiedik kijken. Eén aardbeving, overstroming of vulkanische uitbarsting en elke voorspelling kan bij het grof vuil. Politici in ons kleine landje, die denken dat ze invloed op grote wereldzaken kunnen uitoefenen, moeten nodig bij zichzelf te rade gaan.

Het hoofdonderwerp in dit bericht gaat over een zeer verrassend item in het radioprogramma “Met het oog op morgen” van gisteravond (15 november 2011). Het ging over levensbeëindiging en ambulante teams, die mensen konden helpen bij hun “zelfmoord”. In gedachten verzonken lag ik in bed en dacht na hoe dit dan zou gaan.

“Goedemorgen mevrouw/mijnheer. Wij kregen een belletje van u dat u vandaag een einde aan u leven wilde maken en daarbij gebruik wilde maken van onze service aan huis. We zijn een beetje verlaat omdat er nog een paar voor u waren, want ach ja, de tijden zijn zwaar hè. Hebt u zelf een idee hoe u e.e.a. wilt gaan aanpakken? Bent u zelf in het bezit van de noodzakelijke pillen of wilt u een doosje van ons afnemen? We hebben zelfs wat in de bonus, dat scheelt toch weer voor de eventuele erfgenamen.

Of moeten wij u misschien helpen met het beklimmen van die hoge trap naar boven. Ja, je vraagt je af waarom ze er geen lift in hebben gezet bij de bouw. Zullen wel redenen van financiële aard zijn geweest. Het zijn economisch zware tijden en dan telt elke bezuiniging, hoe klein ook van aard.

Als u meer prijs stelt op een ritje richting station of spoorbaan komen daar wel wat extra kosten bij. Uiteraard hebben wij een 1^e aanslag van 7 euro en vervolgens komt daar 2,30 euro per km bij. Ik neem aan dat wij geen retourrit hoeven te regelen?”

Natuurlijk, het is een wat macaber verhaaltje maar ik kon me er niet veel anders bij voorstellen. Als ik die club was zou ik beginnen om de doelstelling wat duidelijker te omschrijven. Dat het bijvoorbeeld gaat om mensen die ongeneeslijk ziek zijn. En waarbij desondanks een arts weigert, bijvoorbeeld om religieuze redenen, mee te werken aan euthanasie.

Of om mensen die echt (schoon) genoeg hebben van het leven, dit om uiteenlopende redenen. Zoals het onderwerp nu werd gebracht, een beetje hap/snap, voegde het weinig toe.

Blijft uiteraard mijn stelling dat de mens eigen baas is over zijn eigen leven, dit in alle omstandigheden!!