Arbeidsmarkt op gang helpen. Maar hoe?

Arbeidsmarkt op gang helpen. Maar hoe?

Naast de op slot zittende woningmarkt zijn er ook grote problemen op de arbeidsmarkt. Tot de zomer van 2008 was je als leidinggevende op een financiële afdeling blij als je iemand kon vinden die wist dat 1+1 uitkwam op 2. Zo’n groot tekort was er aan personeel.

Dat je voor zo iemand de hoofdprijs moest betalen bij een uitzendbureau of headhunter nam je op de koop toe. Het werk kon doorgang vinden. 

Hoe anders is het nu.
Op vrijwel elke vacature duiken honderden sollicitanten als meeuwen op een stuk brood. De werkgever heeft het voor het zeggen en stelt functieprofielen op die voor een normaal mens onhaalbaar zijn. Slechts diegene die 15 jaar is, zijn VWO heeft afgemaakt, daarnaast allerlei vervolgstudies heeft gedaan en ook nog eens meer dan 5 jaar ervaring heeft met het gevraagde, maakt kans op die ene baan. 

Sollicitanten doen van alles om die ene baan te vinden.
Ze struinen alle Jobboards af die er maar zijn en reageren op elke functie die passend lijkt. Ze slaan zo door in hun zoektocht dat op elke vacature wordt geschreven, of ze dat nu al gedaan hebben via Monsterboard, Topjob, Nationale Vacaturebank of God weet hoe al die andere banken heten. Beter twintig keer op dezelfde baan gereageerd dan helemaal niet. Bijkomend voordeel, je overzicht voor het UWV is snel gevuld.

Ze gebruiken paars toiletpapier voor de brief, vertellen bloedserieus dat 1+1 toch echt 3 is, maken een videoboodschap, reizen stad en land af voor een kop koffie met een “W&S’er” en meer van dat soort gekkigheden. Resultaat nihil voor 499 van de 500. 

En hoe komt het toch dat het werk ineens verdwenen is?
Je zou zeggen “dat kan helemaal niet”. Wanneer je afgaat op CBS cijfers moet je tot de conclusie komen dat sinds 2010 ongeveer 125.000 zogenaamde “Babyboomers” per jaar afscheid nemen van de arbeidsmarkt. Drie jaar achtereen moet dan leiden tot een totaal van 375.000 verlaten werkplekken die (deels) opnieuw moeten worden ingevuld.

Tel daarbij nog eens het grote aantal personen dat gebruik maakt van een VUT regeling, het Functioneel Leeftijds Ontslag of het Prépensioen. Dat zullen er ook honderdduizenden zijn? Kortom, plaats genoeg voor (her)intreders? 

Maar is bovenstaande wel juist?
Gaan al die mensen wel weg bij hun werkgever of gaan zij, naast de AOW en/of een andere uitkering, gewoon door onder het motto “Je bent nooit te oud om te werken”. Dit in tegenstelling tot vroeger “Je kunt nooit vroeg genoeg ergens (g)aan beginnen”. Jongeren zullen verbaasd opkijken van dit gezegde, maar het was ooit zo. De werkgever zocht jou en niet omgekeerd.

Op grond van de vraag in de aanhef van de vorige alinea zou het naar mijn mening zinvol zijn om te onderzoeken of “vervroegde uittreders” inderdaad blijven doorwerken en op deze wijze ineens 2x betaald worden voor dezelfde. Het klinkt raar, maar ik ken uit de praktijk een aantal gevallen waarin dit voorkomt.

En als dit zo is, niet in een paar honderd gevallen maar in vele duizenden, moeten we dan geen maatregelen nemen om dit onbedoelde neveneffect te stoppen?

Korting of meer belasting betalen?
Te denken valt dan aan een evenredige korting op de “uittreders” regeling of het zwaarder belasten van “inkomsten uit arbeid” naast het ontvangen van pensioen, VUT of vergelijkbare regeling.

Natuurlijk, het klinkt wat cru. Ik gun iedereen een goed gevulde portemonnee. Maar bedenk dan wel dat jou doorwerken naast een “uittreders” uitkering werk voor anderen belet of minder mogelijk maakt.

“Langer doorwerken voor iedereen”

Onze regering heeft er een nog ander denkbeeld over. “Langer doorwerken voor iedereen”, zodat er meer geld in de staatskas vloeit door middel van belastingen. Maar Overheid, zorg er dan wel voor dat dit werk er is. Voor zowel de Jongere, die nieuw is op de arbeidsmarkt als voor de oudere werkzoekende die nog een flink aantal jaren moet tot aan zijn pensioen. 

Met de mond belijden en achterover zittend niets doen helpt daarbij echt niet.