Forensenwijk Hoorn op een zondagmorgen, loslopende katten en de SGP.

Forensenwijk Hoorn op een zondagmorgen, loslopende katten en de SGP.

Opnieuw zo’n echte zondagmorgen in de periferie van Hoorn. Rust, rust en nog eens rust. Het voorjaar wil maar niet doorbreken en met een buitentemperatuur van net aan 9 graden Celsius lijkt het mij aan de frisse kant. Een waterig zonnetje probeert de buien de baas te blijven maar of dit gaat lukken? Ik heb er een hard hoofd in.

Buiten is niets te beleven.
Alleen de gebruikelijke zwerfkatten zorgen voor wat beweging in het straatbeeld. En oh, wat heb ik een hekel aan die beesten. Het worden huisdieren genoemd, maar volgens mij zijn de meeste katten meer buitenshuis dan binnen. “Wat heb je dan voor last van die katten?” zou een vraag kunnen zijn. Nou, ze schijten altijd in de tuin van iemand die zelf geen kat of hond heeft. Het plezier van menig tuinliefhebber wordt vergald door de stank van kattendrollen.

Eigenaar aanspreken?
Wanneer je de moed hebt om de eigenaar aan te spreken op het gedrag van zijn kat krijg je steevast het antwoord “Dat kan mijn kat niet zijn. Die van mij doet het altijd op de bak.” Een ander zegt grofweg dat het toch niet zo erg is, een kattendrolletje in je tuin. Dan ruim je dat toch even op. Dat is net zo iets als dat binnenkort de hele straat van mijn toilet gebruik gaat maken en er dan naast pist of poept. “Dan ruim je dat toch even op? 

Het wordt tijd dat de Gemeente Hoorn meer toezicht gaat houden op “buitenkatten”.
Ik weet niet of, net als bij een hond, een “kattenpenning” verplicht is. Zo nee, dan zou dit een eerste maatregel kunnen zijn. Daarnaast zou, net als voor een hond, een kattenbelasting moeten worden ingevoerd voor “buitenlopers”. Gemeentelijke Toezichthouders, die een loslopende kat traceren aan de hand van de penning, kunnen via hun Blackberry controleren of aan de belastingplicht is voldaan. Zo nee, dan krijgt de eigenaar alsnog een “kattenaanslag”. 

"Weekblad Zondag"
Intussen loopt de bezorger van “Weekblad Zondag” langs mijn raam. Hij trekt een bolderkar voort met daarin een klein kind en stapels kranten. Gelijk denk ik “Vandaag mooi op tijd.” Afgelopen week kwam de krant pas ’s avonds laat. Daarmee gingen alle acties voor die dag aan mijn neus voorbij. Jammer? Ik weet het niet. Ik heb er niet meer naar gekeken. 

"Zusjesdaggennachtje".
Terwijl ik dit stukje schrijf surf ik door de Twitter berichten van deze zondagmorgen. Heel veel Tweets over het mislukte “Catshuisoverleg” en de treinbotsing in Amsterdam. Ook één die mijn aandacht trekt. Iemand is op weg naar een “zusjedaggennachtje”. Is dit net zo iets als een “pyamaparty” maar dan voor ouderen? En kan dit alleen als je een zus hebt of bestaat er ook zoiets als een “broertjesdaggennachtje”. Een nee kan als een vorm van discriminatie worden beschouwd. 

SGP.
Gek genoeg doet dit laatste me ineens aan die arme Cees van der Staaij en Elbert Dijkgraaf denken van de SGP denken. Hoe toepasselijk op een rustige zondagmorgen.

Bijna anderhalf jaar zaten zij in het centrum van de macht met hun twee zetels in de Kamer. Liberaal Nederland omarmde Cees en Elbert als waren zij hun beste vrienden en Mark Rutte bezocht zelfs de EO-jongerendag en een congres van de SGP-jeugd. Kameraden waren het, door dik en dun. Het was bijna “Cees for President”.

Maar hoe lang duurt kameraadschap in de politiek. Zaterdagmiddag 21 april 2012 werd de SGP weer ineens die doodgewone splinterpartij in de 2^e Kamer. Mark en Maxime hadden hun relatie met Geert verbroken. En net als in een scheiding zijn er altijd wel slachtoffers. Ditmaal Cees en Elbert. Mocht van der Staaij eerst nog meerijden op de achterbank van de limousine van Mark Rutte, nu moet hij het weer doen als vanouds, op een achterbankje in het Parlement.  

Veel Nederlanders zullen er niet om treuren.