Het dagelijks leven van de “goedkope”oudere werkzoekende

Het dagelijks leven van de “goedkope” oudere werkzoekende

Ergens las ik laatst een artikel over de 50-plusser en zijn plaats in de maatschappij. Aanbevelingen als; “wordt kunstenaar of wordt opvoeder” deden mij bijna uitbarsten in lachen. Maar eigenlijk vond ik de opmerkingen tenenkrommend.

Nog zo’n dooddoener in hetzelfde artikel; “Houdt uw leven in stand, geniet van het leven en ga veel op vakantie.”Maar als ik dit nou helemaal niet wil. Dat ik streef naar werk en dit zie als mijn plaats in de maatschappij? 

Regelmatig zit ik mij achter het toetsenbord van de laptop af te vragen hoe ik weer aan het werk kom.
Ik behoor tot de groep van zogenaamde “oudere werknemers” met veel werkervaring die maar niet aan de slag komt. Elke dag opnieuw, bijna dwangmatig, bedenk ik manieren om mijzelf aan te prijzen op de arbeidsmarkt. 

In het begin via de “ouderwetse” manier van sollicitatiebrieven schrijven, soms nog met de hand, om ze daarna per post te verzenden. Al gauw werd duidelijk dat verzending per post ‘uit” was en dat mailen sneller en beter werkte.

Waar ik vaak op brieven totaal geen reactie kreeg was dit nu wel het geval. Helaas meestal negatief. Regelmatig ontving ik enkele uren na verzending een afwijzende mail met inmiddels voor mij standaard teksten. Ik hoef ze niet te vermelden, iedereen zal ze wel kennen. Soms werd, misschien uit beleefdheid, toestemming gevraagd om mijn gegevens in hun databank te bewaren. Concrete vervolgacties vloeiden hier niet uit.

Mooiste afwijzing die ik kortgeleden kreeg: 
“u voldoet prima aan het profiel en bent in onze ogen een ideale kandidaat. Helaas bent u al meer dan een jaar werkzoekende. Daarom is onze keus op een andere kandidaat gevallen.”

Wat moet je met zulke brieven en afwijzingen? Kennelijk is het idee bij HRM mensen dat een werkzoekende ook echt werkeloos thuis zit en niet meer doet aan bijscholing of bijhouden arbeidsritme. 

Hoe zijn de kansen voor de oudere werknemer op de arbeidsmarkt?
Als ik naar mijn eigen ervaringen kijk moeilijk. Allerlei vooroordelen, economische omstandigheden en een groot arbeidsaanbod spelen hierin een eigen rol. Waar tot de kredietcrisis, eind 2008, de werknemer de banen voor het uitzoeken had is de situatie thans drastisch omgekeerd. Nu kunnen we spreken van een “werkgeversmarkt”.

Uit een flink aanwezig arbeidspotentieel is het makkelijk kiezen naar degene met wie men het minste risico lijkt te lopen. Sollicitanten die vanuit een baan een overstap willen maken zijn meestal kandidaat #1. Recruiters kijken ook wel degelijk naar de leeftijd van de kandidaat.

Sommigen op de website LinkedIn geven zelfs ruiterlijk toe dat zij van hun werkgever alle sollicitanten boven de 50 jaar direct ter zijde moeten schuiven.

Afweging van de kosten speelt voor de werkgever ook een grote rol.
Voor de oudere werknemer is het daarom sterk het overwegen waard om, in ruil voor werk, in te leveren op de hoogte van eerder genoten salaris. Zijn positie wordt hiermee wat aantrekkelijker. Werkgevers zijn nu vaak van mening dat oudere werknemers “duur” zijn in relatie tot geleverde arbeid. Met het dempen van een salariseis wordt dit argument ontkracht.  

Argumenten gebruiken.
Welke argumenten kan de “oudere werknemer” nog meer gebruiken om de bestaande vooroordelen te weerleggen? Ik weet het antwoord niet.  

Over het algemeen zijn werkgevers huiverig om een “oudere werknemer” in dienst te nemen. Dit ondanks aanbevelingen van werkgroepen, ook vanuit werkgeverszijde, die stellen dat de ““oudere werknemer”” van toegevoegde waarde kan zijn voor het bedrijf, productiever is en beter bestand is tegen hoge werkdruk en stress.

Wellicht helpt het wijzen op de diverse financiële tegemoetkomingen die er bestaan een aanstaand werkgever over de streep? Tegen een verondersteld hoger verzuim door ziekte, bestaat bijvoorbeeld een prima regeling die niet overal bekend is. De overheid dekt het financiële risico af van de voormalig uitkeringsgerechtigde die is geboren voor 8 juli 1954. Voor deze medewerkers worden bij ziekte de eerste vijf jaar na  datum van indiensttreding de loonkosten vergoed.

Kortingen op premies werknemersverzekeringen.
Een werkgever in een gesprek op de kortingen van afdracht van diverse sociale premies werknemersverzekeringen wijzen kan ook een goede optie zijn. Voor iemand van boven de 50 jaar bedraagt deze euro 6.500 voor maximaal drie jaar. Per 1 januari 2013 wordt deze regeling vervangen door de “Mobiliteitsbonus”. De euro 6.500 wordt verhoogd tot een bedrag van euro 7000. Maximale periode blijft 3 jaar.

Proefplaatsing.
Een laatste mogelijkheid die u kunt aankaarten in een beslissend sollicitatiegesprek is de mogelijkheid van “proefplaatsing”. Ziet u de baan echt zitten maar zijn er twijfels bij de werkgever over bijvoorbeeld werkervaring of aanpassingsproblemen? Dan kunt u de werkgever voorstellen maximaal drie maanden “op proef te werken” zonder dat hij u loon hoeft te betalen. Gedurende deze maximaal drie maanden, minder mag uiteraard ook, blijft u de uitkering van het UWV ontvangen. In deze periode kunt u aantonen dat u werkelijk de juiste kandidaat bent om de vacature in te vullen. (Ook deze regeling ondergaat per 1 januari 2013 waarschijnlijk een wijziging. Plan is periode op te rekken tot 6 maanden.)

Het zijn allemaal mooie dingen die ik tot nu toe heb opgeschreven. En met heel veel vooroordelen die er over de “oudere werknemer” bestaan ben ik het vaak oneens. Ook heeft al het bovenstaande mij nog niet aan een baan geholpen.

Natuurlijk zijn er altijd wel mensen die uit willen bollen, maar het overgrote deel van de “oudere werknemers” doet zijn werk met veel plezier. En tot die groep behoor(de) ik ook. Elke dag weer mis ik het werk en de contacten met collegae. 

Als een lezer van dit artikel informatie heeft over een openstaande vacature op een afdeling administratie, laat dan een reactie achter. Zelfs als er maar iemand nodig is voor een paar uur per week of maand om e.e.a. op orde te brengen of bij te houden. Ik ben u nu al dankbaar. En ik hoop dat anderen voordeel kunnen doen met dit verhaal of een bijdrage willen leveren aan de discussie.