Aangeboden: Lease-egel.

Aangeboden: Lease-egel. 

Iedere tuineigenaar kent het probleem van slakken. En hoe raak je die, op zich leuke beestjes, kwijt? Heb je ze wel eens goed bekeken. Wat zijn het eigenlijk eigenaardige gebouwde dieren. Een weke klomp weefsel met daarop een “eigen woning” die uit een kalkachtige massa bestaat. De eerste soort in de fauna die al een “sleurhut” bezat en, bij gebrek aan een trekhaak, de caravan constant op de rug meenam.

Maar om de hele dag met zo’n ding op je rug rond te zeulen heb je energie nodig. Niet een klein beetje maar heel veel. De motor moet blijven branden en dat gebeurt vooral door middel van biobrandstof. En waar vindt die lieve slak dat? Precies, in jouw tuin.

De net aangeschafte trays met dahlia’s en ander zomergoed worden in een paar dagen tijd geheel weg gegeten door het “voorwereldlijk monster”. Want zo snel kan dat schattige vriendje van eerst van gedaante veranderen.

En als je daarna je kaalgevreten Afrikaantjes ziet zou je de “holbewoner” wel de grond in willen stampen. 

Hoe bestrijd je de vijand van jouw mooie perkgoed?

Ja, dat is een heel goeie vraag. Wil je het biologisch doen of direct met zwaar geschut?

Kies je direct voor uitroeiing, dan is aankoop van een bus slakkenkorrels het overwegen waard. Als ze nog te koop zijn tenminste? Wetgeving op het gebied van bestrijdingsmiddelen verandert zo snel. Wat gisteren nog was toegestaan is vandaag ineens verboden.

Wat ik zelf naar vind is dat je, bij gebruik van korrels, de dag erna allemaal slakkenlijken tegenkomt. Een weinig fris gezicht. Over de stank ervan maar niet eens gesproken. 

Kiezen voor de wat slakvriendelijker aanpak is daarom een prima alternatief. Zet bijvoorbeeld wat schoteltjes met bier neer en voer de slakken dronken. Ze raken volledig de weg kwijt en denken dat ze in de tuin van de buren hun domicilie houden. Beetje ASO, maar jij bent er wel vanaf.  

De beste methode om slakken kwijt te raken kwam vandaag ineens in beeld.

De buurvrouw stond het overschot aan groen in haar tuin weg te snoeien. Mooie gelegenheid voor mij om een praatje aan te knopen. Een lekker koetjes en kalfjes gesprek over van alles en niets. Onder andere over haar kat die de laatste dagen een beetje vreemd deed. Normaal zat hij het liefst in huis, maar de laatste dagen was hij nog niet met een dozijn blikken zalmbrokken binnen te krijgen. Als een Ahasverus, ofwel wandelende Jood, liep hij door de tuin, daarbij spiedend naar een bepaalde plek. Mijn buurvrouw kreeg er zelf ook bijna het heen-en-weer van.

Wat bleek, er zat een egeltje in de tuin. Ook weer zo’n vreemd beestje. Een stekelig ding, een lopend speldenkussen. Mijn buurvrouw was er blij mee. Ze wist nu ook gelijk waarom er zo weinig slakken waren in haar tuin dit jaar. 

Terwijl ze me dit verhaal vertelde ging onderhand een lampje bij mij branden. Razendsnel werden in mijn bovenkamer woorden aaneen geschakeld. Egel, Slakken, Overlast, Oplossing, Lenen.

“Hé” zei ik. “Mag ik die egel van je leasen?” En daarmee was het woord Lease-egel geboren.  

Stel dat iedere bezitter van een tuin, via een egel-verhuurcentrale, tijdelijk in bezit kan komen van een eco-vriendelijke slakkenopruimer. Af te halen bij de lokale dierenwinkel.

Net als bij de huur van een auto wordt het diertje vooraf gecontroleerd op eventuele schade en gebreken. En in de huursom zit een afkoop eigen risico. Voor het geval er tijdens de huurperiode schade optreedt aan stekeltjes of andere onderdelen van de egel.

Rest nog de vraag, hoe houd je de lease-egel in je eigen tuin?

Krijg je bij de huur een hokje mee voor de egel? En een leuk halsbandje met ingebouwde GPS-chip? Zodat, als hij toch de pootjes neemt, je hem weer kan terugvinden via de bijgeleverde App op je smartphone. 

Als ik dit allemaal zo opschrijf en voor mezelf op een rijtje zet, lijkt het me dat ik misschien wel een briljant idee kan hebben gehad. Een gat in de markt.

Het zal niet lang meer duren of het leasen van een egel is de meest normale zaak. Ecologisch verantwoord, diervriendelijk en bovenal leuk.