Buitenspeeldag 2012 op het Hoefblad in Zwaag

Buitenspeeldag 2012 op het Hoefblad in Zwaag. 

Daar sta je dan, voor het verkeerslicht op de kruising Provinciale weg en het Keern. Je remt netjes en wilt aansluiten bij de andere fietsers. Per ongeluk rij je over iets in de kleur zwart en je hoort PATS. “Ben ik dat?” Je kijkt naar achteren en je buurman zegt: “Ja, die is lek”.

Even waan ik me in een wielerwedstrijd en steek onwillekeurig mijn hand op naar de ploegleiderwagen. “Ach, droom toch niet zo. Je rijdt op een ordinaire citybike. Terug van de stad en op weg naar huis.” 

Dan merk je ineens hoe sociaal een lekke band kan zijn.

Onderweg naar huis, fiets aan de hand, kom je een aantal mensen tegen. Alleen een blik van verstandhouding is voldoende. Zij schatten de situatie juist in. Sommigen vragen “moet je nog ver?” Daarmee waarschijnlijk bedoelend, “Anders breng ik je even. En dan zegt men nog dat iedereen tegenwoordig alleen aan zichzelf denkt. 

Gelukkig ben ik op tijd voor het grote festijn van vanmiddag.

De Buitenspeeldag 2012 op het Hoefblad in Zwaag. Elk jaar een groot spektakel, maar dit jaar nog groter opgezet dan anders.

Gisteravond zag en hoorde ik al de eerste activiteiten. Vlaggetjes ophangen, een Ola ijskast plaatsen, spandoeken aan bomen bevestigen en alles wat meer nodig is voor een leuke middag. Thema, dit jaar, de Olympische Spelen.

Vanmorgen werd nog een extra peloton vrijwilligers ingevlogen van het Clusius College en Stichting Netwerk. Dit naast alle buren, kennissen en sportverenigingen uit de omgeving.  

Grappig.

Iets over half twee staat iedereen klaar voor het Wilhelmus. Helemaal a-cappela, dus zonder enige muzikale ondersteuning, wordt het prachtig gezongen door Maxime Ruiter.

Daarna is het rennen geblazen naar een favoriet onderdeel. 22 keuzemogelijkheden zijn er. Waarvoor je een strippenkaart kunt halen en kunt laten optekenen wat je allemaal hebt gedaan. 

Spreekstalmeester Mario brult door de microfoon dat Urbanus gaat Peanutballen, ergens op een veldje verderop. Want uitgebreid is het dit jaar. Vrijwel heel Risdam-Noord lijkt ingenomen door de organisatie.  

Het felgekleurde MEGA Springkussen

vindt veel aftrek en ook de schminkafdeling draait overuren. Met een mooie tekening op het gezicht mag je vervolgens een heerlijk ijsje halen bij Ruud. Het smaakt Bo, Robin en Mike geweldig. Terwijl ze het broodje knakworst net achter de kiezen hebben.

Ik bekijk intussen de inhoud van hun strippenkaart en zie dat ze in elk geval nog moeten schatzoeken, boardingvoetballen, skippydierenracen en visjes hengelen, Gelukkig is het droog, tijd genoeg dus om de kaart vol te maken. Speerwerpen, knutselen en drummen in het Muziektheater zal ook wel gaan lukken.

Ponyrijden is zelfs mogelijk, lees ik. Ergens bij het trapveldje, dat binnenkort wordt omgebouwd tot een heus Cruyff-Court. Het is dat ik dit verslag moet schrijven en op de foto moet, anders was ik zelf snel naar het onderdeel WII-spel gerend. 

Nauwelijks drie kwartier later is het een gekrioel van kinderen. Aan tellen begin ik maar niet eens. 500 strippenkaarten zijn er. Of dat voldoende is vraag ik me af. Veel kinderen zijn in oranje. Waarom weet ik niet. Grapje. 

Als het echte Oranje

vanavond net zo zijn best doet als alle kinderen, medewerkers en de rest van de Crew komt het wel goed. Deze kinderen hebben in ieder geval een moordmiddag.