Google’s Dreammachine.

Google’s Dreammachine.

De laptop werd vanmorgen opgestart, onderhand een mok koffie ingeschonken, Twitter ingeschakeld en PATS, daar stond het; Google Now's Latest Trick: Outsourcing Your Brain.

Snel nam ik een slok koffie. Om bij te komen van de tekst op mijn beeldscherm. Was het werkelijk waar? Kon ik, als ik dat zou willen, het denken zomaar een dagje uitbesteden? En aan Google nog wel. Toch niet zo maar een bedrijf.

Nee, de Company met een eigen Google-bril, Google-tablet, Google-atlas en eigen web-cam op vrijwel elk plekje ter wereld: Streetview of Google Earth.

In de wandelgangen heb ik zelfs al vernomen dat zij binnenkort een bod zullen uitbrengen op alle uitstaande aandelen van planeet Aarde. Bij een dergelijk bedrijf zou u toch ook graag willen horen? 

Hoe zou Google dat aanpakken? Waar kon ik me aanmelden voor deze dienst? Kon het op tijden die mij goed uit zouden komen? Of nam Google het denken van mij over als het binnen hun planning paste? Zou het duur zijn? Was er een tijdelijk proefabonnement mogelijk?

Kortom veel vragen zo op de vroege morgen. Intussen zag ik de bodem van mijn koffiemok.

Outsourcen van mijn gedachten geeft wel rust, denk ik. Zo hoef ik zelf niet meer na te denken over het probleem dat daarnet voorbij schoof op mijn scherm; “Echtscheiding – en wat vindt de hond ervan”.

Slapeloze nachten over hoge posities in de zoekmachine van Google zijn ook als sneeuw voor de zon verdwenen. Het wordt intern door henzelf opgelost. 

Als ik nu eens een abonnement voor de nacht zou nemen? Tegen een goedkoop nachttarief. Laat ik Google voor mij dromen. Mijn eigen dromen gaan me zo onderhand de keel uithangen. Altijd maar die domme achtervolgingen, denken dat je rijk bent en alles kan kopen wat je hartje begeert. Dat de allermooiste vrouwen ter wereld om je heen hangen. 

Google’s Dreammachine, dat zou een mooie naam zijn. Ik denk dat ik hem direct vastleg. Zou de domeinnaam nog vrij zijn?