Wie telt werkelijk openstaande vacatures?
Als bijhouder van dit 'Dagboek' vertel ik over mijn
ervaringen als 50-plusser die hardnekkig op zoek is naar werk. Hardnekkig zult
u zich afvragen? Waarom? Het is toch fijn om geen werk te hebben, desondanks
netjes op tijd je geld te krijgen en te kunnen genieten van een berg aan vrije
tijd?
Ik had het nog niet opgeschreven of een VVD- Tweede Kamerlid deed een extra duit in het zakje. Een quote uit zijn interview: 'Op tijd je bed uitkomen, zorgen dat je niet met een kegel een gesprek in gaat. Niet stinkt naar zweet en dat je er een beetje normaal bijloopt. Doe je dit niet, dan kun je op je vingers natellen dat je met 1-0 achter staat op andere sollicitanten.'
Ofwel opnieuw zo'n rolbevestigende volksvertegenwoordiger die snel scoren wil. De komende tijd heb ik op verjaardagen heel wat uit te leggen. En moet ik letten op schone kleding, voldoende deodorant en vooral elk alcoholisch drankje weigeren.
Twitter
Maar laat ik mensen met een mening als deze en veel anderen snel uit hun droom helpen. Niets is voor werkzoekenden zo frustrerend als geen werk te hebben. Je hebt het gevoel er niet meer bij te horen en voortijdig afgeschreven te zijn. Reacties via Twitter op mijn wekelijkse bijdrage bewijzen dit. Lezers, zonder werk, zijn blij dat er iemand over hun situatie schrijft. Sommigen sturen mij zelfs een e-mail of danktweet. Daarvoor trouwens dank, ingeval ik dat nog niet persoonlijk heb gedaan.
Wanneer u mijn bijdrage regelmatig volgt weet je dat ik onder meer een Twitteraccount heb geopend. Dit om kennis te kunnen nemen van openstaande vacatures. Van elk medium, dat kan bijdragen aan het vinden van een baan, wil ik gebruik maken.
Dubbel solliciteren
Tijdens zo'n Twittersessie kwam ik een Tweet tegen met de volgende tekst: 'Hoe krijg je mensen via sociale media geïnteresseerd in vacatures?' Licht geïrriteerd drukte ik op de knop beantwoorden en schreef: 'Bijvoorbeeld door 'echte' vacatures te posten. Niet de hele meuk die al op veel andere sites staat.' Niets vind ik namelijk zo zinloos als, bij het raadplegen van de diverse vacaturesites, telkens dezelfde banen op het beeldscherm te krijgen. Het lijkt alsof er heel veel vacatures open staan. Maar één en dezelfde vacature vind je op misschien wel tien tot twintig sites. Leuk als jij je werkbriefje richting UWV snel vol wilt hebben. Maar irritant als je telkens moet nagaan of je al op de bewuste baan hebt gesolliciteerd.
Ineens dacht ik aan een discussie met iemand, een paar weken geleden. Het ging over de hoeveelheid openstaande vacatures tegenover het aantal geregistreerde werkzoekenden. In dat gesprek kwam naar voren dat veel in te vullen banen dubbel worden gepost. Voor de goede orde, dubbel kan ook worden gelezen als vele malen.
Ik zou wel eens willen weten welke instantie het werkelijk aantal in te vullen vacatures kent? En hoe zij tot die uitkomst zijn gekomen? Zelf zou ik denken aan het CBS. Maar zitten daar echt mensen op kantoor die de hele dag door alle krantenrubrieken en banensites scannen? Voor hen een 14-kolomsvel of excel-sheet, waarop zij hun bevindingen turven? Getraind op het herkennen van eerder geziene advertenties voor dezelfde baan? Ik kan me het bijna niet voor stellen.
Database
Het kan ook zijn dat deze methode wel wordt gehanteerd, met inachtneming van een correctiefactor. Hoe stel je die vast in de snel veranderende cultuur en gebruik van Social Media? Gaat men uit van bijvoorbeeld één op drie is een echte openstaande vacature? Of één op vier?
Mijn voorstel zou zijn om dit een keer echt vast te stellen. Met de uitkomsten van een geschoonde telling zouden allerlei organisaties hun voordeel kunnen doen. Zo kunnen ze erachter komen of langer doorwerken zinvol is? Of mensen boven de 65 jaar inderdaad broodnodig zijn om het tekort op de arbeidsmarkt aan te vullen. Of werken voor iedereen echt mogelijk is? In welke sectoren de grootste knelpunten aanwezig zijn? En in welke leeftijdsgroepen, zodat wij tijdig kunnen sturen.
Mijn aanbeveling zou zijn: Stel een projectgroep samen die de opdracht krijgt: 'breng het werkelijk aantal openstaande vacatures in kaart'. Met behulp van een database of andere wijze. Genoeg whizzkids in Nederland die daarover kunnen adviseren. Uiteraard wil ik zelf heel erg graag deelnemer zijn aan deze projectgroep. Zodat ik ongenuanceerde beweringen van mensen in een publieke functie met gecontroleerde cijfers om de oren kan slaan.
Als bijhouder van dit 'Dagboek' vertel ik over mijn
ervaringen als 50-plusser die hardnekkig op zoek is naar werk. Hardnekkig zult
u zich afvragen? Waarom? Het is toch fijn om geen werk te hebben, desondanks
netjes op tijd je geld te krijgen en te kunnen genieten van een berg aan vrije
tijd?Ik had het nog niet opgeschreven of een VVD- Tweede Kamerlid deed een extra duit in het zakje. Een quote uit zijn interview: 'Op tijd je bed uitkomen, zorgen dat je niet met een kegel een gesprek in gaat. Niet stinkt naar zweet en dat je er een beetje normaal bijloopt. Doe je dit niet, dan kun je op je vingers natellen dat je met 1-0 achter staat op andere sollicitanten.'
Ofwel opnieuw zo'n rolbevestigende volksvertegenwoordiger die snel scoren wil. De komende tijd heb ik op verjaardagen heel wat uit te leggen. En moet ik letten op schone kleding, voldoende deodorant en vooral elk alcoholisch drankje weigeren.
Maar laat ik mensen met een mening als deze en veel anderen snel uit hun droom helpen. Niets is voor werkzoekenden zo frustrerend als geen werk te hebben. Je hebt het gevoel er niet meer bij te horen en voortijdig afgeschreven te zijn. Reacties via Twitter op mijn wekelijkse bijdrage bewijzen dit. Lezers, zonder werk, zijn blij dat er iemand over hun situatie schrijft. Sommigen sturen mij zelfs een e-mail of danktweet. Daarvoor trouwens dank, ingeval ik dat nog niet persoonlijk heb gedaan.
Wanneer u mijn bijdrage regelmatig volgt weet je dat ik onder meer een Twitteraccount heb geopend. Dit om kennis te kunnen nemen van openstaande vacatures. Van elk medium, dat kan bijdragen aan het vinden van een baan, wil ik gebruik maken.
Dubbel solliciteren
Tijdens zo'n Twittersessie kwam ik een Tweet tegen met de volgende tekst: 'Hoe krijg je mensen via sociale media geïnteresseerd in vacatures?' Licht geïrriteerd drukte ik op de knop beantwoorden en schreef: 'Bijvoorbeeld door 'echte' vacatures te posten. Niet de hele meuk die al op veel andere sites staat.' Niets vind ik namelijk zo zinloos als, bij het raadplegen van de diverse vacaturesites, telkens dezelfde banen op het beeldscherm te krijgen. Het lijkt alsof er heel veel vacatures open staan. Maar één en dezelfde vacature vind je op misschien wel tien tot twintig sites. Leuk als jij je werkbriefje richting UWV snel vol wilt hebben. Maar irritant als je telkens moet nagaan of je al op de bewuste baan hebt gesolliciteerd.
Ineens dacht ik aan een discussie met iemand, een paar weken geleden. Het ging over de hoeveelheid openstaande vacatures tegenover het aantal geregistreerde werkzoekenden. In dat gesprek kwam naar voren dat veel in te vullen banen dubbel worden gepost. Voor de goede orde, dubbel kan ook worden gelezen als vele malen.
Ik zou wel eens willen weten welke instantie het werkelijk aantal in te vullen vacatures kent? En hoe zij tot die uitkomst zijn gekomen? Zelf zou ik denken aan het CBS. Maar zitten daar echt mensen op kantoor die de hele dag door alle krantenrubrieken en banensites scannen? Voor hen een 14-kolomsvel of excel-sheet, waarop zij hun bevindingen turven? Getraind op het herkennen van eerder geziene advertenties voor dezelfde baan? Ik kan me het bijna niet voor stellen.
Database
Het kan ook zijn dat deze methode wel wordt gehanteerd, met inachtneming van een correctiefactor. Hoe stel je die vast in de snel veranderende cultuur en gebruik van Social Media? Gaat men uit van bijvoorbeeld één op drie is een echte openstaande vacature? Of één op vier?
Mijn voorstel zou zijn om dit een keer echt vast te stellen. Met de uitkomsten van een geschoonde telling zouden allerlei organisaties hun voordeel kunnen doen. Zo kunnen ze erachter komen of langer doorwerken zinvol is? Of mensen boven de 65 jaar inderdaad broodnodig zijn om het tekort op de arbeidsmarkt aan te vullen. Of werken voor iedereen echt mogelijk is? In welke sectoren de grootste knelpunten aanwezig zijn? En in welke leeftijdsgroepen, zodat wij tijdig kunnen sturen.
Mijn aanbeveling zou zijn: Stel een projectgroep samen die de opdracht krijgt: 'breng het werkelijk aantal openstaande vacatures in kaart'. Met behulp van een database of andere wijze. Genoeg whizzkids in Nederland die daarover kunnen adviseren. Uiteraard wil ik zelf heel erg graag deelnemer zijn aan deze projectgroep. Zodat ik ongenuanceerde beweringen van mensen in een publieke functie met gecontroleerde cijfers om de oren kan slaan.
Reacties
Een reactie posten