Nieuwe verslaving rukt op

Nieuwe verslaving rukt op.

Blogs schrijven is leuk en draagt bij aan eigen educatie en verruiming van je blikveld. Vooral als ze gaan over onderwerpen waar je redelijk goed in zit. Soms, als de blog gepost is, denk ik wel eens aan de uitspraak van een hele trouwe volger; “Bloggen is net als eten, veel werk vooraf en genuttigd in een paar minuten”.  Maar over het algemeen houd ik er zelf een prima gevoel aan over en hoop ik het nog lang vol te houden.

Wat ik deze week tegenkwam.

Vandaag een korte bijdrage die er nog lag. Over zinnen en berichten die ik de afgelopen week her en daar tegenkwam.

Bijvoorbeeld deze op Twitter: “Werk veroveren is nu je dagelijks werk”.

Ik kan de bedenkster van bovengaande tekst gelijk geven. Werk zoeken kan leiden tot een verslaving. De computer gaat ’s morgens als eerste aan en ‘s avonds als laatste uit. De ganse dag is je blik gericht vooral gericht op het scherm. In de hoop dat je ineens die baan ziet waarmee je van het predicaat “werkeloos” afkomt. Al vind ik zelf het woord “werkzoekende” of “tijdelijk overtallig” wat vriendelijker klinken.

Dag in, dag uit ontstaat een zelfde ritueel. Het resultaat wordt ondergeschikt aan de activiteit. De verslaving is begonnen.

Er ontspon zich via Twitter vervolgens een interessante discussie, waaraan ook Paul, van beroep loopbaancoach, deelnam. Hij ging nog verder in zijn beschrijving om een (nieuwe) baan te vinden. Een “werk-strijd” noemde hij het. ‘Maar wel één die je kunt winnen door geloof in je eigen capaciteiten en doorzettingsvermogen’, aldus Paul.

Op welke manieren je dit kunt doen, en welke middelen je in deze “werk-strijd” moet werpen, kun je lezen op Blogs van de aangehaalde personen. Vergeet daarbij niet de bijdrage van met allerhande sollicitatietips op dit blog.

Een baan gevonden.

En dan, via LinkedIn, of gelijksoortig medium, word je gevonden en is daar ineens de uitnodiging voor een sollicitatiegesprek. Het leidt tot het aanbieden van een baan en je springt van geluk bijna een gat in de lucht.

Als je weer met beide benen op de grond bent beland, moet je gaan denken over het vervolg. Vooral als je een onbetaalde stageperiode of proefplaatsing bent overeengekomen met je toekomstig werkgever.

Bespreek vooraf met je werkcoach of met UWV heel goed welke stappen je moet nemen en wat je moet doen richting hen. Als het even mogelijk is het liefst alles schriftelijk. Je hebt dan het bewijs dat je alles conform de regels en instructies hebt gedaan. En je voorkomt daarmee dat een onverhoopte teleurstelling uitmondt in het invullen van flink wat papierwerk. Waar je op dat moment niet echt op zit te wachten!

Als alles in kannen en kruiken is heb je mijn tips, en die van anderen, niet meer nodig. Want je hebt je (droom)baan gevonden.

Je kunt ook de andere aanpak gaan volgen. Bijvoorbeeld beginnen met het schrijven van een blog. Waarin je de eigen (nieuwe) ervaringen op jouw vakgebied deelt met diegenen die daarvoor belangstelling hebben. En waarmee je indirect aan eigen bijscholing doet.