Olympische Spelen London 2012 – De derde dag
De
zondagmorgen was voor het zeilen, zo hadden mijn zwager en ik gisteravond
besloten. Bijtijds zaten we daarom in de auto voor een ritje van 144 miles,
richting Weymouth Bay. Geschatte rijtijd 3 uur en een kwartier. Voor wie niet
elke dag in het Verenigd Koninkrijk komt, Weymouth ligt ten zuidwesten van
Southampton, in de buurt van Bournemouth.
We
moesten er rekening mee houden dat er onderweg tol verschuldigd was. En dat we
omleidingen tegen konden komen in verband met de Spelen.
Onderweg,
naar het reisdoel van vandaag, analyseerden mijn zwager en ik de mislukte greep
naar het goud van “The Golden Girls”. Natuurlijk, zilver was leuk, maar toch
een kleine deceptie. Toen we ’s avonds terug in het Holland House waren, was de sfeer
daar zelfs bedrukt. Drie meter bier, gewonnen bij een potje “poolen”, verdrong
de teleurstelling enigszins.
Plotseling
veranderde het gesprek. “Kijk, The White Cliffs of Dover” riep mijn zwager. En
snel zocht hij het MP3-tje met de bijbehorende song van Vera Lynn. “Nee joh,
die zijn 201 miles verderop” was mijn quicky response. “Wat je daar ziet zijn de
Purbeck kliffen, met wat verderop het eiland Portland”.
Veel kon het mijn
zwager niet schelen, hij genoot van al het prachtigs, zong mee met Vera, en dat
was voor mij voldoende. Onderhand schonk hij een plastic bekertje koffie voor
me in en gaf me een handje Winegums. Apart, zo’n ontbijtje, toch lekker.
In de
buurt van de baai parkeerden we de auto, liepen we een paar mariniers met
rubberboten voorbij en zetten we ons vouwstoeltje op het lange en zacht
golvende strand. De zee was rustig, het zonnetje scheen, wat kan een mens zich
nog meer wensen. Was dit nu het zo geroemde “Zwitserleven” gevoel?
Op mijn
laptop schermpje zag ik wat mensen met een grote kruisboog voorbij schuivelen
en langzaam dommelde ik weg, denkend aan Robin Hood in Nottingham Forest.
Straks,
als Pieter-Jan Postma met zijn Finn in het water ligt, moeten wij alweer terug
richting Box Hill. Het zal nog een hele heis worden om, na eerst 126 miles
driven over de M3 en A35, een mooie stek te vinden op de heuvel. Gisteren stond
er een groot scherm en zaten de English People te picknicken op het gras. Of
dat vanmiddag ook zo wordt betwijfel ik. De voorspellingen zijn niet al te
best. “Storm and Thunder”, misschien zelfs wat hagel.
Eerst
nog maar wat genieten van het zonnetje “On the Beach”. Met daarbij wat sandwiches
en zacht meezingen met de melodietjes in mijn hoofd, “Bycicle” en “Rider in the Rain”. Hopen op een “Lazy Sunday Afternoon” en een “Fox on the Run”.
Prognose
voor maandag 30 juli 2012:
Dex
Elmont komt in actie en dan zijn er altijd kansen op een medaille. Peter
Hellenbrand gaat 10 meter in de lucht schieten en Femke Heemskerk gaat 200
meter vrij zwemmen. Het is nog maar in serie, doch je weet nooit. (En terwijl dit online ging kwam het bericht dat ze afzag van deelname hieraan)
Verder
wat herkansingen bij het roeien en mannen-hockey tegen India.
Reacties
Een reactie posten