Olympische Spelen London 2012 – De tweede dag

Olympische Spelen London 2012 – De tweede dag

Na de opening gisteravond, was het vanmorgen vroeg uit de veren. We hadden 09.00 GMT afgesproken met Prins Harry bij het Beach Volleybal, zijn favoriete sport. Vrouwen in bikini’s en zat te drinken. Wat wil een prins nog meer.

Het 1^e partijtje ging tussen teams uit China en Rusland. Wie er wonnen? Geen idee. Na de handshake met Harry en een lekkere pint moest ik door naar de roeibaan.

De boten lagen net in het water toen mijn zwager en ik arriveerden. De toeschouwers langs de baan genoten van de Sunny Spells and a great sky. Mijn zwager hield bij het “lekker weertje hè”.

Vijf boten op een rijtje gingen van start voor een wedstrijdje “Womens Pair – heat one”.

“Spannend hè” zei mijn zwager. “Wat?” vroeg ik, terwijl ik de eerste karper aan de haak sloeg. Roeien en vissen, wat is het toch een mooie combinatie. En goed dat ik gisteren de recordscore van Daan in mijn zak had gestopt.

Intussen kreeg ik trek in wat te eten. Dat was er vanmorgen bij ingeschoten. Gelukkig had de chef van de missie een paar sandwiches gesmeerd en in een plastic zakje gedaan. Heat Two schoof voorbij en ik wurmde, met door wormvocht aangetaste handen, een sandwich appelstroop uit de verpakking. “Pff, lekker zeg”.

“F**k” hoorde ik ineens naast me roepen, “we moeten naar Box Hill. Zo missen we de start van “The Men’s Roadrace” en de Cheergirls”.

Vliegensvlug borg ik mijn hengel op, deed de vijf gevangen vissen in een emmertje, riep onze chauffeur en gaf hem de opdracht “drive, as quick as you can”.

Dat was niet aan dovemansoren gezegd. Razendsnel drove Damon ons door de traffic, zodat we op tijd bij het wielrennen waren. Waar mijn zwager ogen te kort kwam om al het vrouwelijk schoon van top tot teen te bekijken.

Ik maakte van de gelegenheid gebruik om Mark, Lars, Tom en André te interviewen. Hoe zagen zij hun eigen kansen? Wie sloot met wie een pact? En hoe kwamen ze van die dekselse Mark af? De koers hard maken, dat was het credo.

Mijn zwager had zich inmiddels los weten te maken van de omlijstende act en de I-Pad opgestart. Niets hoefden we meer te missen van wat zich op dit moment afspeelde op de andere velden. Op 12 schermen werden we van minuut tot minuut bijgepraat.

Epke op zijn rekstok met een, in het begin, wat moeizame oefening en een B-element in plaats van een E-element. De score viel mee, 15.966 punt.

Op andere schermen draafden de paardjes dartel door de bak en scoorde Inge 58.30 met 100 meter “Butterfly” in het zwembad. Daarmee ging ze als tiende door. Judoka’s hingen aan elkaar in blauwe en witte pakken en de Holland-Acht werd derde. “Zag ik nu alweer Diederik Simon in die boot zitten? Voor de hoeveelste keer doet die nu mee?”

Heel erg spannend was de finale van de vrouwen met een 10 meter luchtgeweer. Nooit geweten dat die dingen zo lang waren. Yi Siling uit China was de allerbeste na acht keer knallen en bijna zeker van de gouwe plak.

Tijd voor een break. Vierkante ogen kreeg ik, en honger. Zouden die vermaledijde Engelsen ook eten tussen de middag? Natuurlijk, Engelsen eten minstens vier keer per dag.

Mijn zwager en ik besloten daarom de Lunch en de High Tea aan elkaar te koppelen. Zo konden we gelijk bijkomen van alle vermoeienissen.

Op de gok liepen we een tentje binnen, vlakbij de finish, waar de keus viel op een typical British Lunch met sandwiches, soep en kidney pies. Daarop konden we de kaas, vleeswaren, sla en tomaat naar behoefte toevoegen. De High Tea bestond uit een schaal vol lekkernijen. En een gezellig Chinees theepotje.

Een paar uur later konden wij er weer tegenaan. “Lag Westra nog voorop?” was de vraag die op mijn lippen brandde. "Nee, dat groepje was ingelopen" hoorde ik verderop zeggen. Een grotere groep reed nu aan kop. Froome ging eraf, Cancelara viel en het grote kijken was begonnen. De sprint tussen twee, Vinoukourov en Uran, moest de beslissing brengen. De man die zijn laatste wedstrijd zou rijden won. Een gouden "Vino", menig wijnliefhebber zou er voor tekenen. Zilver voor Uran en brons voor de Noor Kristoff.

Ik heb er genoeg van voor vandaag en ga ’s kijken waar m’n zwager uithangt. Die zal vast ergens op een terrasje zitten. Sport vindt hij leuk, maar niet teveel. Als ik hem heb gevonden kunnen we overleggen welke fles we vanavond opentrekken.

De 16 jaar oude “Lagavulin” heeft mijn voorkeur. Zie nu al de diepgouden-amberkleur voor me. Zijn intense geur, met dat zee-aroma. En de warme smaak van turf, hout en zilt. De kruiden en de zeewier.

Hoop wel dat L. aan de Fish and Chips heeft gedacht.

Prognose voor morgen (zondag 29 juli 2012): Marianne Vos zal waarschijnlijk het goud ophalen in Surrey. Verder niet veel finales deze dag als ik het schema zo bekijk. Pieter-Jan Postma kan aan de bak in zijn Finn en de vrouwenhockeysters nemen het op tegen de Belgische “wijfies”.