Pool de France 20e Etappe - Rambouillet – Parijs (120 km)
“Parijs
is nog ver”, zo luiden de gevleugelde woorden die Joop Zoetemelk ooit uitsprak.
Voor mij niet meer, ik ben er al. Sinds een paar uur staat mijn weinige bagage
in Hôtel Raffles Royal Monceau Paris. Een aardig 5-sterren hotelletje aan de
Avenue Hoche 37 te Parijs, net om de hoek van de Avenue des Champs-Elysées.
Beter kun je het niet hebben, dacht ik zo.
Vanuit het hotel was het een dik uur wandelen naar Ile de la Cité, een eilandje in de Seine. Men zegt wel eens: “Eerst Parijs zien en dan sterven”, nou, ik kan de bedenker van dit gezegde geen ongelijk geven.
Vanuit het hotel was het een dik uur wandelen naar Ile de la Cité, een eilandje in de Seine. Men zegt wel eens: “Eerst Parijs zien en dan sterven”, nou, ik kan de bedenker van dit gezegde geen ongelijk geven.
Wat een
moois kwam ik onderweg al tegen. Lopende over de Rue de Faubourg Saint-Honoré
passeerde ik de Madeleine, prima moment voor een kiekje.
De
Jardin des Tuileriën aan de Place de la Concorde liet ik rechts van mij liggen.
Dat kwam een volgende maal wel. Ik stak Pont du Change over en stond waar ik
wezen wilde.
Tijd
voor een lekkere crêpe nutella. Onder de rook van de Notre Dame zagen we
Esmeralda, het adres waar je moest zijn voor zo’n lekker hapje, zo was me
verteld. Heerlijk was het, ik niet anders zeggen.
Het
laatste hapje gunde ik aan een clochard onder de dichtstbijzijnde brug.
In
Parijs zijn en de Notre Dame niet bezoeken is als vloeken in de kerk. Ver
hoefde ik niet te lopen. En ik was ook best nieuwsgierig naar de drie
relikwieën van Christus die in deze prachtige kathedraal worden bewaard. De
doornenkroon, een stuk uit het kruis en één van de nagels waarmee Christus
gekruisigd zou zijn.
Moe
van alle indrukken besloot ik terug te keren naar het hotel. Net om de hoek was
wijnhandel Spivinco. Ver lopen met mijn flessen Vieilles Vignes Millésime 2004
hoefde ik dus niet. Razendsnel nam ik de lift naar mijn kamer, ontkurkte een 1e
fles en snoof de geur op van de Arbanedruif.
Ik
vulde mijn glas en was verkocht; wat een curiositeit. En wat een subtiele neus
en voluptueuze smaak had deze Champagne.
Mijn
feestje was al begonnen.
Morgen
dat laatste stukje naar Parijs. Vanuit Rambouillet starten de renners voor een
rit waar ik toch wel zo’n hekel aan heb. Feestvierende en leuk doende mannen op
een fiets. Die aan een glas Champagne nippen en gezellig met elkaar kouwelen.
Alsof het een afscheidsreceptie betreft.
Waar
zijn de tijden gebleven dat Bernard Hinault en Joop Zoetemelk samen demarreerden
en zeven minuten voor de meute uit streden om de eer. Die lieten zien waarom
zij de nummer 1 en 2 van de Tour 1979 waren. Miljoenen mensen waren er vervolgens
getuige van dat Hinault een ongeschreven fietswet schond. Hij, de winnaar van
de Tour had de etappe-overwinning aan Joop moeten laten. Ditmaal niet,
cadeautjes bestonden niet op de misschien wel beroemdste laan ter wereld.
Prognose
voor morgen: Goss. Omdat hij wil laten zien dat “Aussies” ook kunnen sprinten.
Mark Cavendish is gewaarschuwd voor Londen.
Reacties
Een reactie posten