Lammert’s Wijde Wereld – De grote hitte van 2012 en “Lappendag”

Lammert’s Wijde Wereld – De grote hitte van 2012 en “Lappendag”  

Het is de nacht na de grote hitte van 2012 en ik lig te woelen in mijn bed. Dekbed erop, dekbed eraf. Aan echt slapen kom ik niet toe, daarvoor is het te warm. Ik staar naar het plafond en zie dat de digitale thermometer daarop een buitentemperatuur van 21.4 graden projecteert. Vandaar dat ik de slaap niet echt kan vatten.

Licht dommelend geniet ik na van de totale gekte afgelopen weekend. Voor het eerst in 18 jaar beleefde Nederland een geheel tropisch weekeinde. Stranden en zwembaden deden goede zaken, ijsco-mannen haalden topomzetten en de geur van aangebrand vlees was overal te ruiken.

Kranten, journaals en allerlei meteorologen probeerden elkaar af te troeven met nieuws over de recordtemperaturen. De NOS team had zelfs een rijdende studio neergezet op het erf van boer Corneliszen, woonachtig te Ell.

Want daar zou het gaan gebeuren. Het warmterecord van 1944, 38,6 graden in Warnsveld, ging sneuvelen.

Minuut na minuut liepen Helga van Leur, Erwin Kroll en Piet Paulusma naar de ambulante thermometerhut. Een witte paal met wat metertjes erop. Ze keken het rode streepje bijna omhoog. Rond een uur of drie was het kwik gestegen tot 36.7 graden. Nog even, dan konden de champagnekurken knallen.

Maar weer blijft onvoorspelbaar, zelfs voor Helga, Erwin en Piet. Het rode streepje dacht “bekijk het maar” en ging langzaamaan weer zakken. Dag feestje op het erf! Dag record! Geen dagrecord.

Plotseling hoor ik wat gestommel. Wat is dat nou? Oh ja, zwager Lammert is bij mij te logeren. Sinds zaterdag is hij er. Omdat hij de grote Kermis in Hoorn met eigen ogen wilde zien. Maar vooral om “Lappendag” een keer mee te maken. “Dat moest geweldig zijn” zei hij, toen hij zijn bezoek verleden week aankondigde.

Ik kijk naar het plafond en zie in rode cijfers 04.45 uur staan. Dat is vroeg. Wat is Lammert van plan? Het toilet wordt doorgetrokken en de douche gaat aan en snel daarna weer uit. Een minuut of tien later komt Lammert fris en vrolijk mijn kamer binnenlopen.

“Dat doet een mens goed, zo’n lekkere koude douche” zijn de eerste woorden die ik hoor deze ochtend. “Ga je mee? Waarom lig je eigenlijk nog in bed? Het is vandaag “Lappendag”, dat weet je toch?

Natuurlijk weet ik dat. Ook dat ik een hekel heb aan deze dag. Drukke straten, lallende mensen en vooral de lucht van bier. Een paar keer heb ik het geprobeerd, maar telkens was ik snel weer thuis. “Nee” is daarom mijn antwoord, “ga maar alleen. Neem die oude fiets uit de schuur maar mee”.

Vanuit het slaapkamerraam kijk ik of alles goed gaat, zie ik dat het rond zes uur alweer schemerig is en voel ik dat het buiten nog steeds wat klam aanvoelt. Daarna duik ik mijn bed weer in.

Goed anderhalf uur hoor ik opnieuw gestommel en is Lammert terug. “Was het leuk” is mijn standaardvraag? “Nee” is het korte maar krachtige antwoord. En vervolgens moet ik het hele verhaal aanhoren.
Dat er vrijwel alleen vrouwen op die markt waren. Allemaal met grote tassen aan de arm en allemaal graaiend in kleren, kleren en nog eens kleren.
Dat er geen koeien stonden op de Veemarkt en dat er geen enkel café open was.
Dat de Kermis niet draaide, er alleen een oliebollenkraam open was en dat het belachelijk druk was in de winkels. Met natuurlijk alleen maar vrouwen, vrouwen en nog eens vrouwen. Af en toe wat meisjes, maar dat was een uitzondering. Oh ja, het was ook nog eens warm, hij had zich kapot lopen zweten. En dat om halfzeven ’s morgens.

Waar waren al die echte mannen in gezellige T-shirts met te gekke opschriften? Desnoods in een Ajax- of Barcelonashirtje? Hangend aan een tafeltje buiten, vlak naast de tap? Meezingend met Frans Duits of André Hazes? Was hij daar helemaal voor uit Persingen gekomen? Dan had hij beter naar het hooifeest van boer Klaas verderop kunnen gaan.

Zwaar teleurgesteld pakte Lammert zijn spullen en bedankte me voor de geboden gastvrijheid.

Na nog een “Tot Ziens” en een wuif stapte hij in zijn gele flowerpower busje en reed weg. Uit de autospeakers knalde “San Francisco”. Want Lammert bleef in hart en nieren de ouwe hippie.

Scott McKenzie, afgelopen weekeinde op 74-jarige leeftijd overleden, verdiende een waardige herdenking.