Lammert’s Wijde Wereld – Een rotonde? Of toch maar een prullenbak?

Lammert’s Wijde Wereld – Een rotonde? Of toch maar een prullenbak?

Lammert, mijn zwager, belde me gisteravond. Vanuit een goedkoop hotelletje, ergens in Amsterdam-Noord. Het gesprek begon met Lammert’s verslag van een leuke dialoog gisteravond op Twitter. Over Blondie, The Doors en leuke filmpjes op YouTube. “Lachen joh.”

En dat hij zich had geërgerd aan een gesprek in de tram. Twee mannen in keurige pakken waren verhit aan het discussiëren. Over een festival ergens in de buurt van Biddinghuizen en een DJ op de radio. Één van de twee heren, die wat weg had van een bankdirecteur, had nog nooit van zowel dat muziekfestival als van die bekende radiopresentator gehoord. De tramgenoot, die journalist kon zijn, voelde zich in de maling genomen. Ik hoorde hem bijna schreeuwend zeggen: “Jij, die overal een mening over hebt, hebt nog nooit gehoord van dat beroemde festival? En ook nog nooit van die beroemde DJ, die bijna wekelijks bij “De Wereld Draai Door” komt? Ben jij nou een man van deze wereld?”

“Kun je je voorstellen” vroeg Lammert, “dat ik stiekem partij koos voor de man die best wel eens journalist kon zijn. Vooral toen de op een bankdirecteur lijkende man zei dat hij met beide benen in het leven stond. Nou, toen zakte echt bijna mijn broek af.”

“Nou, nou, rustig maar Lammert” zei ik sussend. “Zo ken ik je helemaal niet.” “Ach, weet je zwager? Het komt allemaal door de stress. Ik kan geen keuze maken en sta voor een groot dilemma.

Verleden week kreeg ik een mailtje van de Burgemeester van Valkenburg a/d Geul. Leuk plaatsje, ik kom er graag. Maar daar gaat het nu niet om. Hij had 10 rotondes in de aanbieding. En was nu zo vriendelijk mij de kans te geven er één te adopteren. Trots als een pauw was ik, dat begrijp je wel? Een eigen rotonde met eigen gras, een naambord erop en vrolijke krokussen en/ of narcissen in het voorjaar. En dat mocht ik dan ook nog zelf bijhouden. Wat een fantastisch aanbod. Ik hoefde alleen maar geld te storten.

Maar ja, gisteren kwam daar iets enorms overheen! De Burgemeester van Amsterdam-Noord, zijn naam schiet me niet snel te binnen, belde me. Toevallig is hij in het bezit van mijn mobiele nummer, al weet ik niet meer waarom?

Honderdtwintig prullenbakken in zijn wijk waren wees geworden, zo vertelde hij me. Hun ouders, de Stadsdeelraad, wilden niet meer voor ze zorgen. Ze stonden eigenlijk vreemd gezegd “op straat”. Of ik nu adoptieouder wilde worden. Fijn zorgen voor mijn eigen prullenbak. Met alles wat daarbij hoort.

Ja, nu sta ik voor een vreselijke beslissing. Ik moet één van de twee grootste kansen in mijn leven afwijzen. Wat zou jij doen?”

Voordat ik Lammert kon zeggen dat hij aan de mensen moest denken die eerst dit werk deden had hij al opgehangen. Was hij waarschijnlijk verder gegaan met het kijken naar leuke filmpjes.

Zo kon ik hem dus ook niet vertellen dat Ermkje van Sloten me een berichtje had gestuurd. Waarin ze me meldde dat Lammert de telefoon nooit opnam als ze belde. Ik denk dat Lammert nummerherkenning gebruikt. Een andere reden kan ik zo snel niet bedenken. Zal het hem vragen als hij weer contact met me opneemt.