Lammert’s Wijde Wereld – Vertrek uit Persingen

Lammert’s Wijde Wereld – Vertrek uit Persingen

Lammert, mijn zwager uit Persingen, heeft het wel een beetje gehad met zijn kleine dorpje onder de rook van Nijmegen. Voor wie Lammert nog niet kent even een kleine terugblik.

Lammert woont dus in Persingen dat, volgens de laatste Wikipedia editie, het kleinste dorp van Nederland is. Het telt 34 huizen en 89 inwoners. Voor een juiste plaatsbepaling, het maakt onderdeel uit van de Gemeente Ubbergen en ligt in de Ooypolder.

Lammert stamt uit de “Swinging Sixties”, draagt het liefst zijn ouwe verbleekte spijkerjack en zijn favoriete liedjes zijn “Oerend Hard” en “Born to be Wild”. Zijn favoriete geurtje is, hoe kan het anders “Odeur des Vaches” en zijn meest geliefde bezigheid is het knuffelen van koeien. Sport vindt hij ook leuk, zolang het maar niet teveel is.

Lammert is de afgelopen paar weken met mij naar Londen geweest. Ik moest daar, voor mijn blog, de Olympische Spelen verslaan. En, omdat hij tot dan nooit verder was geweest dan de “Villa Gladiola”, leek het hem leuk om mij te vergezellen.

Hoe ik dat achteraf vond? Mijn zwager had met volle teugen genoten, ik was blij dat ik na twee weken mijn eigen leven terug kreeg. Nu heb ik er echt spijt van. Hij heeft aan het echte leven geroken en heeft voor zichzelf besloten Persingen (voorlopig) te verlaten. En om mij in Zwaag te komen bezoeken.

De voornaamste reden tot vertrek uit zijn geboortedorp zijn de aanstaande verkiezingen van een nieuwe Dorpsraad voor Persingen. Voor de vijfde keer in 10 jaar moeten alle bewoners, van groot tot klein, de gang naar de lege melkbus in het Dorpshuis maken.

Tante Greet, van de club Eerst Eigen Koeien, kortweg EEG, heeft de stekker uit de dorpsraad getrokken. Ze had er genoeg van dat Oost-Europese handen aan de tepels van haar koeien zaten. Toen Marco en Emilia dat maar raar vonden had ze Jolanda erbij gehaald. Die wist, als eigenaresse van de Winkel van Sinkel, immers alles van stekkers.

Inmiddels is de campagne volop aan de gang. Vier of partijen, dat is niet helemaal duidelijk, strijden om de 8 mooie pluchen stoelen in de Raadskamer van het Dorpshuis. Even snel gerekend betekent dit dat bijna elf stemmen nodig zijn voor één zo’n stoeltje. Je kunt je dus wel voor stellen dat het er momenteel heet aan toe gaat in Persingen. En dat met die warmte.

Lammert ziet de strijd met lede ogen aan. Waar eens de smid en de kruidenier streden om “hun plekkie” zijn het nu de buitenstaanders. Zoals Marco, die in de grote villa aan het Hans Wiegelplein woont. Samen met golfvriend Paul, bekend om zijn kromme uitspraken, heeft hij een nieuwe partij opgericht. Naam daarvan? De Kromme Uitspraken Partij ofwel DKUP, dat bekt zo lekker.

Grote tegenspeelster van de DKUP zal Tante Emilia wel worden. Zij runt het plaatselijk café “Het Praathuys”. De plek waar alle mensen samen komen die veel willen, maar nooit tot daden komen. Omdat het woord “willen” veel op hun wensenlijstje voorkwam, hebben zij hun partij maar de “Wij Willen Partij” genoemd. Kortweg WWP.

Waarschijnlijk zal ook de Partij van de boerenarbeider wel meedoen met lijst “PvdBA’. Evenals de partij tot behoud van de dorpskerk, afgekort “PtbvdDK”. Ach ja, Rentmeesters en “rooien” vind je in elk dorp. Misschien valt hun een stoeltje ten deel?

Of Tante Greet weer meedoet? Lammert weet het niet. Tante is een beetje “over the Hill”, zoals ze dat in de grote stad noemen. Marco en Emilia hebben samen bekokstoofd dat zij het meest populair zijn bij de inwoners van Persingen. Dit ten koste van Tante.

Nu liggen ze samen geheel “all inclusive” op het strand van Antalya. Marco in zijn kleine zwembroekje, geleend van vriend Joris de Keldere. En Emilia in haar boerkini. Je moet je tenslotte wel een beetje aanpassen aan de gewoonten van het land. Over veertien dagen, als ze terug zijn in Persingen, doen ze alsof zij elkaars meest grootste vijanden zijn. Nu is het vooral knus en kneuterig doen.

Om al het gedoe rond de verkiezingen te ontlopen heeft Lammert bij de Blokker een dagkaart voor de trein gekocht. Of de trein zaterdag echt gaat rijden weet hij nog niet. Het wordt warm weer, zo heeft hij in de Persinger Kroniek gelezen. De Nederlandse Spoorwegen kennende, als een solide bedrijf dat elk risico schuwt, zal het kantje boord worden.

“Als ik nu eens heel vroeg wegga” denkt Lammert bij zichzelf. “Dan zullen de rails nog niet uitgezet zijn door de hitte. Of heeft de NS, als voorschot op de komende warmte, bij voorbaat al de treinen al op het rangeerterrein gezet? “

Lammert pakt de bus naar Nijmegen en waagt het erop. “Hoe zal mijn zwager uit Zwaag het vinden dat ik zomaar voor zijn deur sta? En hoe groot is die kermis in Hoorn eigenlijk? Heb ik mijn factor 35 wel bij me? En zal mijn Zwaagse zwager komende maandag ook “te lappen gaan? Ik wil dat ook wel een keer meemaken. Je ’s morgens om zes uur volgieten met bier.”

Of Lammert het heeft gered zal komende dagen duidelijk worden. Zal de trein rijden? Gaat hij een leuk hip busje kopen? Volg Lammert gewoon. Want vanaf nu zal hij regelmatig zijn wetenswaardigheden met ons gaan delen.