‘15 redenen waarom werkzoekende 50-plussers niet graag meer naar een verjaardag gaan’

‘15 redenen waarom werkzoekende 50-plussers niet graag meer naar een verjaardag gaan’

Soms word ik wel zo chagrijnig van dat hele Twitter gebeuren. Heb je net zelf een goed onderbouwd verhaal geschreven over een arbeidsmarkt die voor veel groepen op zijn kont ligt. En krijg je als extra onderbouwing van je verhaal een mail van iemand, die beroepsmatig dagelijks met de problematiek van werkzoekenden te maken krijgt. Voornaamste boodschap van deze mail; ‘Je stelt een kernvraag die economen, planners en de media bezighoudt: “hoe staan we er over 10 jaar voor?”.’

Als bonus ontvang je daarbij recent cijfermateriaal van het CBS en een doorkijk naar de Arbeidsmarkt van UWV voor de komende 10 jaar.

Dan ben je, als werkzoekende 50-plusser, blij met de boodschap dat het voor het overgrote deel niet aan jou ligt dat je geen werk kunt vinden.

‘Waarom 50-plussers geen baan kunnen vinden (Deel 1)’
Vervolgens start je Twitter op en nog voor de inkt van je eigen verhaal droog is voel je jezelf alweer in de bekende hoek getrapt worden. Een reeks van tweets verschijnt op je beeldscherm met allemaal dezelfde tekst: ‘Waarom 50-plussers geen baan kunnen vinden (Deel 1)’. Plichtmatig klik je op de link, wetende wat komen gaat.

Bijna nooit word je bedrogen in je verwachting en ook ditmaal niet. Een fraai blog van Geert-Jan Waasdorp met als kern: “mensen van boven de 50 jaar hebben het aan zich zelf te wijten dat ze geen werk kunnen vinden”. Misschien een kort-door-de-bocht-conclusie, maar de strekking van het verhaal komt hier wel op neer. Mooie kop erboven: “Deze week de eerste vijf bewijzen, volgende week de andere tien”. Prachtig, zo houd je de lezers vast.

Vervolgens komen de welbekende “open deuren” weer langs:

1)  Als je werkeloos raakt moet je zo snel mogelijk weer aan het werk zien te komen.

2)  Pensioenafdracht maakt een 50-plusser duur.

3)  50-plussers weten niet hoe ze een baan moeten zoeken.

4)  50-plussers zijn niet bereid om te verhuizen.

5)  Sociale regeling beter dan werk (goede uitkering, mogelijkheid tot “zwart” werk en reistijd).

Bijna komisch is hierna een deel van de afsluiting van het artikel: “Dit stuk is ook – ondanks de scherpe randjes – niet geschreven om 50-plussers in een kwaad daglicht te stellen”.

Ik kijk nu al met heel erg veel belangstelling uit naar deel 2 en deel 3. Laat me raden: 50-plusser is niet productief genoeg, niet flexibel, vaak (langdurig) ziek, te duur, te veel vakantiedagen, weet niet om te gaan met een computer, doet niet meer aan scholing en wat al meer.

Kortom, de bekende praatjes die je op verjaardagen, andere feestjes en bij de borrel tegenkomt.

En die oh zo graag door de gemiddelde recruiter worden omarmd. Dat stelt ze in de gelegenheid om met de vaste toetscombinatie op de computer te vertellen “dat de keus, na lang en intensief overleg, niet op jou is gevallen”.

Iemand die ik volg steekt daar geregeld de draak mee. Hij verstuurt zijn meeste sollicitaties op zondagavond en maandagmorgen vroeg staan de afwijzingen al in zijn mailbox.

Wat had ik meer willen schrijven.
Ik had nog veel willen schrijven. Over bijvoorbeeld de kansen van 50-plussers op de arbeidsmarkt volgens UWV. Cijfer begin 2012: 9%.

Dat de voorgestelde verhuizing naar bijvoorbeeld Zuid-Limburg, zoals voorgesteld door de schrijver, weinig zin heeft. De wachttijd voor een huurwoning is daar lang, het werkloosheidspercentage in Zuid-Limburg is het hoogste van Nederland. Ook komen werkzoekenden boven 50 jaar minder snel aan een baan dan mensen onder die leeftijd (augustus 2012 – Rapport L1).

En om nu te verhuizen voor 6 weken asperges steken gaat me te ver. Hoe mooi ik Zuid-Limburg ook vind.

Zo kan ik nog wel verder gaan en alle beweerde stellingen weerleggen met cijfers. Maar eigenlijk zou ik de vraag anders willen stellen;

Uitdaging.
Beste schrijver van dit artikel, en alle andere Recruiters die volledig hun instemming betuigden met dit artikel. Als het zo makkelijk is, zoals wordt beweerd, waarom helpen jullie al die 50-plussers, die via Twitter en alle andere Social Media op zoek zijn naar werk, dan niet aan een baan. Volgens jullie beroepsgroep is er werk in overvloed.

Maar vervolgens weten jullie tal van oorzaken op te noemen waarom de 50-plusser de baan niet krijgt.

Pak de handschoen op en schrijf volgende week een juichend artikel in al jullie vakbladen dat jullie minstens 80% van de werkzoekenden boven de 50 jaar via de Social Media en andere “baanmachines” aan betaald werk hebben geholpen. Dat moet voor jullie een koud kunstje zijn. Werk zat, dus even wat matchen en weer iemand uit de uitkering.

Het lijkt me een prachtige doelstelling voor al die roeptoeterende Recruiters: komend halfjaar gaan jullie 25% van de werkzoekende 50-plussers aan werk helpen. Als het jullie lukt neem ik mijn woorden terug. Maar waarschijnlijk zal napraten van de meute eenvoudiger zijn dan mensen echt aan betaald werk helpen.

Oh ja, deze was ook nog leuk; http://www.documentwereld.nl/nieuws/1/7696-_vergrijzing_mkb_ondernemers_zet_bedrijfsprestaties_onder_druk

Maar die doen we wel een volgende keer.

Gastblog voor HI-RE.nl, Sociaal Medium voor (Interim) Recruitment, HRM en Arbeidsmarktcommunicatie