Gerard’s Kleine Wijnhoek (2) – Bezoek aan Wijngaard Saalhof

Gerard’s Kleine Wijnhoek (2) – Wijn door de ogen van de niet-kenner – Bezoek aan Wijngaard Saalhof

Een paar weken geleden, op zaterdag 29 september om precies te zijn, waren de “Open dagen Nederlandse Wijngaarden 2012”. Een mondvol deze zin, maar daarmee is gelijk de kop eraf.

Ook Noord-Holland deed mee en wat me opviel was dat er twee wijngaarden bij mij in de buurt meededen. Nooit geweten dat ik in een “wijnstreek” woon. Ik ben bij de slijterij ook nog niet tegen een “Côte de Hoornais” of een “Grand cru Zwaag” aangelopen. Maar wie weet bestaan die wel degelijk? Volgende keer maar eens beter opletten!

Ik kon kiezen tussen “De Watertoren van Hoorn” aan de Geldelozeweg in Hoorn of Wijngaard Saalhof aan de Oosteinderweg te Wognum. Het werd de laatste. Maar dat had u al begrepen uit de titel van dit blog? Zou toch raar zijn als ik heel ergens anders was geweest.

Na even gekeken te hebben waar ik precies moest zijn stapte ik op de fiets. Ik schatte de reistijd op een minuut of 10 en dat klopte redelijk. Het weer was mooi voor de tijd van het jaar, met een zonnetje en een lekker briesje erbij. Nog geen kwartier later stond ik voor de deur voor Wijngaard Saalhof.

“Goh, is het hier?” was mijn eerste gedachte en ik zocht vervolgens een mooi plekje voor mijn fiets. Een groot bord met “Hier Parkeren” stond iets verderop op het terrein, vast en zeker bedoeld voor mij en andere fietsers.

Een andere nieuwsgierige kijker parkeerde op hetzelfde moment zijn fiets en samen gingen wij op zoek naar de “Wognumse Wijnboer”.

Terwijl we samen bespraken dat het “toch wel heel groot was en dat we nooit geweten hadden dat hier een wijngaard was” zagen we iets verder weg wat mensen schuifelen. Snel maakte ik een overzichtsfoto van de vele, lege, wijnranken en volgde daarna mijn “nieuwe wijnkennis” richting de schuifelende mensen.

Daar troffen we, naast twee bezoekers uit de omgeving Enkhuizen, ook “Wijnboer” Siem Loos. Ondanks dat hij al bezig was te vertellen aan de andere twee gasten over zijn wijngaard, nam hij uitgebreid de moeite ook de nieuw geïnteresseerden welkom te heten. En direct te betrekken in zijn al begonnen rondleiding.

Over hoe hij begonnen was in 2006 met dit avontuur. Eerst met 2000 stokken als proef, om het daarna, in 2008, groot aan te pakken. 6 hectare “Wognums” land werd tot wijngaard omgetoverd.

Wijn verbouwen in Nederland blijft een riskante bezigheid. Dat bleek wel uit het vervolg van het verhaal van Siem Loos. De druivensoorten die hij voor zijn wijnbouw gebruikt, de Pinot Noir, Solaris, Rondo en Johanniter, kunnen goed tegen de gemiddelde zomertemperatuur van 23 graden in dit deel van Noord-Holland. Tel daarbij dat de zon meestal bovengemiddeld schijnt in West-Friesland en de rest van “De Kop”, druiven hebben dus niets te klagen.

Maar als in januari een “vroege lente” heerst met temperaturen tot 15 graden, die wordt gevolgd door een te koude februari en maart maand, dan kunt u wel raden wat er gebeurt.

Vrijwel de gehele oogst van Siem Loos en zijn vrouw Ada was verloren gegaan. Slechts wat trieste trosjes druiven hingen zo af-en-toe ergens verloren aan een rank. Geen vrolijke aanblik voor een ”Wijnboer”. Vooral niet als daarmee een groot deel van je inkomsten met de “noorderzon” verdwijnt.

Hadden Siem en Ada Loos verleden jaar nog een oogst van 10.000 liter en een dito aantal flessen, dit jaar bleef het bij een schamele 100 liter. De maximaal 100 flessen, die hiermee kon worden gebotteld, zouden wel eens een verzamelobject kunnen worden.

Gelukkig runden zij op hetzelfde terrein nog een restaurant, een Bed & Breakfast accommodatie en een 5-tal vakantiewoningen. Dat je er wijn kon proeven, er rondleidingen werden gegeven en dat er een feestlocatie aanwezig was wist ik ook allemaal niet. Daarmee bewezen Siem en Ada Loos wel dat ze een beetje aan risicospreiding hadden gedaan.

Toch kon ik aan het gezicht van “Wijnboer” Siem Loos zien dat het hem aan het hart ging. Misschien kocht hij nog wat most elders om toch wat flessen te kunnen bottelen. Maar veel wijn, afkomstig van gerijpte druiven op “Wijngaard Saalhof” zelf, zat er dit jaar niet in.

Doch, zoals het een goede Boer betaamt, ze hopen altijd weer op een beter volgend jaar. En met deze positieve gedachte sluit ik dit verhaal over “Wijngaard Saalhof” in Wognum af.

Oh ja, bijna vergeten te vertellen. Ik ben nu wel een beetje meer kenner geworden. Ik heb tenslotte “wijnranken in het wild” gezien. Ook al hingen er niet veel druiven aan.