Gerard’s Kleine Wijnhoek (3) – Is “Restant Wijn” te drinken?

Gerard’s Kleine Wijnhoek (3) – Is “Restant Wijn” te drinken?

Hebt u dat nou nooit? Dat je in je eentje loopt te slenteren door het winkelcentrum en ineens een bord tegenkomt waarop staat: “Restant Wijnen”, 3 euro. Ik wel dus, een tekst als deze bedenk je niet zomaar.

Nu ben ik geen wijnkenner en zeker geen Ilja Gort. Daarvoor mis ik enkele noodzakelijk eigenschappen en dingen. Ten eerste beschik ik maar over heel weinig wijnkennis en verder hangt er aan thuis aan mijn kapstok geen alpinopet. Ook zo’n prachtige “Druivensnor” als Ilja heb ik niet. Nu ik daar zo over denk, moet je om wijnkenner te zijn ook een fervent sigarenroker zijn? Want ook die hebben meestal van die fraaie krulsnorren.

Maar goed, laten we Ilja Gort even vergeten en terugkomen op waar het werkelijk om gaat. Ik liep dus te slenteren en zag die stapel dozen wijn. Met daarop wat losse flessen, om het geheel wat mooier te laten lijken. Direct bij het zien van de tekst “Restant Wijnen” sloeg mijn fantasie op hol. Daar heb ik vaak last van, maar dat weet u intussen al.

“Hoeveel restjes wijn zou je nodig hebben om één volle fles te krijgen?” was mijn eerste gedachte. En gelijk daarna; “dan moet je best een flinke drinker zijn om zoveel dozen bij elkaar te krijgen. Waarbij je op moet passen dat je elk restje wel in de juiste fles doet. Anders worden het “Rotzooi Wijnen” in plaats van “Restant Wijnen”.

Waar een mens al niet aan kan denken, wat een onzin.

Want alle gekheid op een stokje, “Restant Wijnen” komen natuurlijk van een veiling. Net als dat je voor dure kunst naar Sotheby’s gaat en voor wat meer betaalbare naar Veilinghuis De Eland, zo kun je ook wijn kopen.

Echte kenners gaan naar een Chateau of bezoeken een wijnproeverij. Ze slurpen wat, laten het spul door de mond rollen en spugen het daarna weer uit in een glimmend emmertje. Als de smaak en afdronk naar tevredenheid is nemen ze een doosje of wat mee naar huis.

Maar niet elke wijn is zo gelukkig om direct bij de klant terecht te komen. Een veiling is dan een ideale manier om, met een kleine omweg, toch terecht te komen in een wijnglas of karaf.

Daarmee kom ik meteen op een volgend probleem. Ik heb een kast vol met wijnglazen, maar weet nooit welk wijnglas bij welke wijn hoort. Kun je in elk willekeurig glas wijn schenken of moet het echt een wijnglas zijn? En zo ja welk? Ik heb daar moeite mee en ben daarmee altijd aan het eikelen.

Wanneer u daarnaast weet dat in minstens 60% van mijn wijnglazen een minuscuul barstje zit, zal u vast met mij te doen hebben. Stiekem gebruik ik er af-en-toe toch één, wie showt niet graag zijn kristal?

De mooiste wijnglazen vind ik trouwens die met zo’n groene voet eronder. Ik gaf ze volgens mij ooit eens aan mijn zus en zwager. Toen ze net getrouwd waren.

U weet wel, van die echte Duitse glazen. Die je ook in een Weinstube op tafel krijgt als je wijn bestelt. Wat dat aangaat doen die Duitsers meer met hun “drinktraditie”. Een biertje krijg je daar ook nog wel eens in een echte pul. Of romantiseer ik onze Oosterburen teveel? 

Ik dwaal af van mijn onderwerp en van de vraag die mij feitelijk bezighoudt, is een fles “Restant Wijn” te drinken? 

Voor mezelf heb ik nog nooit een fles meegenomen. Misschien ben ik daar ook wel te krenterig voor. Mezelf op een fles wijn trakteren doe ik niet elke dag. Zelfs niet elke maand.

Maar voor een verjaardag loop ik wel de winkel binnen en zoek ik drie mooie logo’s uit. Opschriften als “Chateau Tourte des Graves Graves Blanc” of “Brouilly Vignes du Prieuré Cru du Beaulolais” gaan er mij bij altijd in.

Omdat het zo lekker geven is, laat ik om de drie flessen voor 9 euro een kistje doen. Daarmee is de jarige tevreden en ik heb geen pijn in de portemonnee.

Nooit krijg ik klachten of zeuren ze daarna dat ze ziek zijn geworden. Een pakje zalm cadeau geven is wat dat betreft een stuk riskanter.

Maar aan het einde van deze bijdrage over wijn weet ik nog steeds niet of een fles “Restant Wijn” lekker is. Ik wacht de reacties maar af, zo die er mogen komen tenminste!