Ruim drie miljoen mensen gaan dagelijks met tegenzin naar hun werk.

Ruim drie miljoen mensen gaan dagelijks met tegenzin naar hun werk.

De ideale openingszin voor dit blog is ‘Heb jij plezier in wat je doet?’ Ik kwam hem vanmorgen tegen en daarna direct opgeschreven. Want naar het schijnt zal minstens 41% van de werknemers deze vraag met een NEE beantwoorden. Als je tenminste het onderzoek van Unique moet geloven.

Het stond er echt en niet alleen op de site van Unique. Nee, het was te lezen in vrijwel alle media. Zowel “old school” op papier als op het internet;  Het aantrekken van de economie is voor 41 procent van de Nederlandse werknemers het startsein om meteen een nieuwe baan te zoeken.

Nederland bloeit op.
Wat zal dat een volksverhuizing teweeg brengen en een enorme extra boost aan onze economie geven. 41% Van de mensen in loondienst gaan allemaal tegelijk op zoek naar een andere baan. Moeten daarvoor misschien verhuizen, die woning opnieuw inrichten, wellicht betere of jongere auto aanschaffen. Ach, ik zie het al helemaal voor me.

Nederland bloeit op. Weg met het chagrijn, weer met plezier naar het werk!

Over hoeveel mensen gaat het eigenlijk?
41% Van de mensen in Nederland, die voor minstens 12 uur per week, voor een werkgever werken. Hoeveel zijn dat er eigenlijk? Cijferfreak als ik ben heb ik het natuurlijk opgezocht. En daarbij een veiligheidsmarge ingebouwd.

Voorzichtigheidshalve ga ik uit van 6.500.000 mensen die voor minimaal 12 uur per week in loondienst zijn binnen Nederland. (raming op basis cijfers CBS 2011).  Waarschijnlijk is dit iets meer, maar voor het beeld maakt het niet veel uit.

Stel nu dat 41% van deze personen, meteen bij het aanbreken van het economisch herstel, op zoek gaat naar een andere baan, dan spreken we dus over 2.665.000 personen. Om het klein te houden, 4 op de 10 mensen binnen een onderneming.

Voor de aardigheid tellen we er de ruim 500.000 werkzoekenden van nu erbij. Het gaat immers goed, voor hen zijn er dus ook weer kansen.

Dan komen we aan ruim drie miljoen personen, die direct op zoek gaan naar een (nieuwe) baan. Bijna onvoorstelbaar!

Het teken.
Maar goed, het onwaarschijnlijke gebeurt. Op een dag, laten we zeggen 21 maart 2013, kondigt het Kabinet Rutte-Asscher een persconferentie aan. Met een brede glimlach staan beide heren naast elkaar en Mark Rutte neemt als eerste het woord; “Mensen in Nederland, gisteravond 24.00 uur is er een einde gekomen aan de economische crisis die ons land jarenlang in zijn wurggreep heeft gehouden”. Vervolgens veel bla, bla en gelach, we doen opnieuw de wave naar het voorbeeld van Wim Kok en ruim drie miljoen werknemers hebben het teken gekregen.

22 Maart 2013 rent men massaal naar de afdeling Personeelszaken, of hoe deze afdeling tegenwoordig wordt genoemd, en zegt men zijn baan op. “De oude baan is dood, leve de nieuwe baan.”

De weken daarna is half Nederland op stap voor sollicitatiegesprekken, is LinkedIn onbereikbaar, evenals veel andere vacaturesites.

Als voorschot op de “nieuwe” baan neemt men de verlofdagen op, is het Hosanna troef en stapt men daarna in een ongewis avontuur.

Het vaste contract van velen wordt een tijdelijk contract voor bepaalde tijd. Dat misschien een paar keer wordt verlengd. Want vaste contracten bestaan niet meer. Slechts 2000 “nieuwe” werknemers kregen bij hun aanstelling in 2011 direct een vaste overeenkomst aangeboden.

Natuurlijk is bovenstaande grote flauwekul en zal dit scenario zich nooit voordoen?

Maar wat wel een trieste constatering is, is dat blijkbaar 4 op de 10 werknemers binnen een bedrijf ongemotiveerd, of met weinig zin, naar hun werk gaan.

Als de verwachtingen zo blijven als nu zal deze situatie zeker tot 2017 niet veranderen. Nog eens vier jaar zonder enige zin naar je baas moeten, ik moet er niet aan denken. Over stress en burn-outs praat ik maar niet.

Zullen we "uitruilen"?
En dan die ruim 500.000 werklustigen die nu aan de kant staan. Heel graag zouden ze aan het werk gaan, met heel veel zin en uitermate gemotiveerd. Hoe moeten die dit onderzoek lezen?

Ineens krijg ik een idee; zullen we voorstellen dat we een grote uitruil gaan organiseren? Uitruilen is “hip”, je komt het woord vaker tegen de laatste tijd.

We zoeken 500.000 mensen die met tegenzin naar hun werk gaan. Die laten we ruilen met 500.000 werklustigen. Na drie maanden evalueren we één en ander. Het zou me niet verbazen als minstens 75% van de werkgevers de werklustige graag wil behouden voor zijn bedrijf. Waarom? Omdat die nog gemotiveerd is en misschien, door zijn frisheid, nieuw elan brengt binnen de onderneming? 

Conclusie en moraal van dit blog; Een onderzoek van Unique waar waarschijnlijk niemand op heeft zitten te wachten. Maar dat wel alle media heeft gehaald.

Maar ook; Werknemer wees zuinig op je baan. Je werkgever zal het zeker merken wanneer je op de “automatische piloot” je werkzaamheden verricht. En dan staan er heel veel anderen klaar om jouw werk met alle plezier over te nemen.