“Fixing a Hole”

“Fixing a Hole”

                                            

Af-en-toe lees je van die mooie berichten in de krant. Waarvan je gelijk denkt: “Daar moet ik toch het fijne van weten”. De krenten in de pap van het dagelijks voorbijvliegend nieuws. Zo was één bericht zo mooi, dat het voor mezelf een reconstructie waard was.

“Waarover gaat het?” vraag jij je nu af. Nou om een man, die zijn vriendin zo saai vond dat hij tot het uiterste werd gedreven.

  

Waarschijnlijk ging het zo:

Een stel zit ’s middags rond een uur of drie aan de wijn. Een goeie Beaujolais Primeur, want dat kunnen ze zich wel veroorloven. Beiden zijn aan de wijn gegaan in de jaren ’80, toen je er alleen bij hoorde als je over de Primeur of Nouveau kon meepraten.

De vrouw smakt wat, ruikt de intense geur van kersen en frambozen en geniet van de frisse sappige smaak. Door de wijn komt ze in een goede stemming en vraagt:

“Zeg schat, het is prachtig weer buiten. Zullen we gezellig een stukje gaan wandelen in het bos.”

“Hè, komt ze weer aan met één van haar saaie ideeën”, is het wat geïrriteerde antwoord van de man. “Altijd maar naar het bos. Wat je daar nou aan vindt. Bomen die daar alleen maar staan te staan, vogels die een beetje piepen en stiekem loeren hoe wij daar over modderige bospaden lopen. Weet je wel hoeveel die schoenen van mij gekost hebben? En die een beetje laten verpesten door die troep in jouw bos?”

“Ach, kom nou” zegt zijn vriendin. “Doe mij nou ook eens een plezier. Je weet hoeveel ik van een rustige wandeling in de natuur kan genieten. En misschien maken we vandaag wel iets spannends in het bos mee?”

Bij de man gaat plots een lampje branden en hij zegt: “Oké, maar dit is dan wel echt voor de laatste keer. Hierna gaan we daar samen nooit meer heen”.

Meteen loopt de man naar zijn schuur, zoekt daar een stevige schep en een stel afgetrapte schoenen. De schep wordt met een sierlijke zwaai in de achterbak van zijn Volvo gelegd, de schoenen worden gelijk aangetrokken. Voor alle zekerheid controleert hij of de sleepkabel in de auto ligt, je weet tenslotte maar nooit of die nodig is.

“I’m fixing a Hole”

“Waar zullen we heen gaan schat.” De man doet de autoradio, waarop The Beatles hun “Fixing a hole” zingen, wat zachter. Hij neuriet wat na met de tekst en mompelt terug: “Wat dacht je van het Spanderswoud? Daar is het meestal wel rustig.”

“Rustig” zegt zijn vriendin, “Zeg maar gerust dat je er nooit een hond tegenkomt. Laat staan een mens”.

“Je moest eens weten” denkt de man en kijkt zwijgend voor zich uit.

Een stief kwartiertje later wordt de Volvo dichtbij de ingang geparkeerd. De vrouw frommelt nog wat in haar handtas, stopt een papieren zakdoekje en wat snoepjes voor onderweg in haar jaszak, terwijl de man de schep uit de kofferbak pakt.

“Wat ga je doen lieverd” vraagt de vriendin enigszins verbaasd. “Och, wie weet wat we op de wandeling tegenkomen” lacht de man. De vrouw lacht mee, al vindt ze het wel wat typisch.

Net als altijd fluiten de vogels weer hun wijsje en staan de bomen stil, Zoals ze altijd doen. Daar zijn het tenslotte bomen voor. De paden zijn modderig van de regen daags ervoor en de vrouw zegt “gezellig hè en wat heerlijk die rust”. “Nog even doorbijten” denkt de man. “Niets laten merken, alleen een geschikte plek vinden”. 

Even later ziet de man een prachtige plek, omringd door stilstaande bomen met daarin vrolijk zingende vogels. Stiekem houdt hij wat in, zodat zijn vriendin iets voor hem komt te lopen. “Nu” denkt de man en heft zijn schep. Bij het neerdalen wordt de vrouw geraakt, die daarop voorover valt. Ze mompelt nog wat en het laatste wat de man verstaat is “Waarom?”

De man kijkt om zich heen en constateert dat hij helemaal alleen in het bos is. Snel begint hij te graven, terwijl de adrenaline door zijn lichaam giert.

Nieuwe date.

Een paar weken geniet de man van de rust in zijn leven en het afwezig zijn van een saai vrouwspersoon in zijn nabijheid. 
Toch, op een gegeven moment gaat dit gemis doorwerken in zijn humeur. 

Zo is een fles wijn samen leegmaken veel gezelliger dan in je eentje. De duurste flessen worden uit de wijnkelder gehaald. Zoals de Château Haut Sarpe, een Grand Cru Classé uit 2008. Hij kijkt naar de donker gekleurde wijn, die maar liefst twee jaar op houten vaten is gerijpt, alsof het een beker chocomel is. Natuurlijk, hij smaakt wat anders. Naar fris fruit, krachtig en elegant. Maar met wie kan hij deze kennis delen?  

Ook zijn omgeving ziet hem afglijden en adviseert hem stappen te ondernemen. Die raad, van wat goede vrienden, volgt hij op. 
‘s Avonds na het eten zet hij de computer aan en na wat googelen vindt de man een leuke datingsite.

Hij vult zijn profiel in en typt daarna het volgende: “Avontuurlijke man zoekt saaie vriendin. Moet houden van boswandelingen. En een goed glas wijn.”