Dagboek van een 50-plusser – ‘Solliciteren anno 2013, gewoon aanbellen bij de “nieuwe werkgever”.

Dagboek van een 50-plusser – ‘Solliciteren anno 2013, gewoon aanbellen bij de “nieuwe werkgever”.

Er zijn van die dagen dat ik enorm moet lachen om een blog. Zo ook nu. Waarschijnlijk waren de ideeën van de schrijver goed bedoeld, maar niet bepaald onderbouwd uitgewerkt. Het kan ook aan mij liggen hoor. Dat ik in het zicht van de komende feestdagen een overdaad aan fantasie over me krijg.

Over welk blog gaat het zult u zich afvragen? Nou, over één met de aansprekende titel ”Genoeg mogelijkheden voor 50-plussers op de arbeidsmarkt”. Terug te vinden op Hi-Re Blog. 

Het artikel begint met wat open deuren over de economische crisis en goedkope oplossingen voor de werkgever. Nieuw is voor mij wel dat de 50-plusser vitaal moet zijn om weer aan het werk te komen. Niet lang geleden gebruikte je dit woord als je het over een 80-jarige of ouder had. In de zin van “Goh, u ziet er nog vitaal uit...”.

Nooit geweten dat de gezondheidstoestand van de mens in een paar jaar zo achteruit gegaan is. Dat het een wonder op zich is, als je met 50 jaar vitaal genoemd mag worden.

Aan het bekende riedeltje over vooroordelen in het artikel maak ik weinig woorden meer vuil. De 50-plusser weet inmiddels wel dat hij of zij als totale sukkel op digitaal gebied wordt gezien. En dat hij of zij vaker voor de spiegel moet gaan staan  om meer zelfvertrouwen op te doen. Dat hij of zij schone kleren aan moet doen bij een eventueel sollicitatiegesprek weten werkzoekende 50-plussers ook.

Maar naar ik heb vernomen, gaat UWV vanaf 2013 aan 50-plussers een onkostenvergoeding betalen voor kapper en wellness-weekenden. Zodat ze stralend en spik-en-span op een sollicitatiegesprek verschijnen. “Kost een beetje, maar je krijgt er wat voor terug”, zo zal de top van UWV hebben gedacht. Voorwaar een mooie kerstgedachte.

Aangekomen bij de alinea “Veranderingen 50-plusser” schoot ik in een enorme lachbui. Omdat de schrijver met droge ogen beweerde dat 50-plussers waarschijnlijk waren vergeten hoe een sollicitatie ook weer ging. Letterlijk staat er: “Hoe het moet en de kennis die hier voor vereist is, ontbreekt dus veelal”.

Ik kwam bijna niet meer bij en zag de 50-plusser al zweten met zijn blocnote, kroontjespen en potje inkt.

Om aan de teleurstelling van afwijzing te ontkomen daarom het volgende advies van de schrijver: “Het kan in sommige gevallen dus beter zijn om persoonlijk langs te gaan bij het bedrijf zodat er gelijk persoonlijk contact gemaakt kan worden. Op deze manier kan de persoon gelijk laten zien wat hij of zij in zijn of haar mars heeft.” Je kon me bijna wegdragen!

Ik zag het al helemaal voor me. Zondagavond samen aan de keukentafel, gewapend met pen en papier, op zoek naar passende vacatures. Natuurlijk vraagt de “oude” 50-plusser aan zijn zoon of hij hem uit wil leggen hoe de computer ook weer aan moet. Want handig is hij niet met zo’n ding. Waar is de tijd gebleven dat banen nog gewoon in de krant stonden?

Maar het vlot aardig en binnen een uur heeft de familie een stuk of vijftig leuke banen gevonden. Wel her en der in het land, er moet dus een strakke planning worden gemaakt. De week wordt in vijf delen gehakt, met de leuke banen gebeurt hetzelfde en zo ontstaat het reisschema voor de nieuwe week.

Maandagmorgen stapt Pa gewassen, geschoren, gepoetste tanden en met schone kleren in de auto. Voor de zekerheid neemt hij een tweede stel kleding mee, je weet maar nooit. Het solliciteren 2013 kan beginnen. Sollicitatiebrieven schrijven is “uit”, direct bij de “nieuwe werkgever” op bezoek gaan is “in”.

Tijdens het rijden valt het hem op dat er ontzettend veel “stralende” 50-plussers op de weg zitten. Met een meer dan gewoon zelfvertrouwen, als rijstijl daarvoor maatstaf is. Er wordt gesneden bij het leven, voorrang genomen waar het niet mag en gescheurd, alsof ze allemaal de laatste trein moeten halen. Pa doet ook zijn duit in het zakje en “wegpiraat” heerlijk mee.

Binnen een half uur is hij op het eerste adres voor de dag. Nu nog een plekje voor de auto vinden. Op een kwartier lopen van de bestemming vindt hij een gaatje en wandelt daarna op zijn gemak richting de “nieuwe” baan.

Daar schrikt hij zich het …….. Een enorme rij van vitale en goed verzorgde 50-plussers staan op hun beurt te wachten om ontvangen te worden voor een sollicitatiegesprek. Hij sluit aan bij het bordje “Wachttijd vanaf hier 5 dagen” en denkt na wat hij zal doen.

Daar stopt mijn fantasie en keer ik terug in de echte wereld. Wat een nonsens.

Ik wens alle lezers fijne feestdagen en een gezellige- en veilige jaarwisseling. Tot volgend jaar.