Gerard’s eigen Wijnhoekje (8) – Vol verwachting klopte mijn hart!

Gerard’s eigen Wijnhoekje (8) – Vol verwachting klopte mijn hart! 

Eindelijk 5 december. Goh, wat had ik er naar uitgekeken. Ik had mijn agenda voor de dag vrijgehouden, ruimte gemaakt in mijn huis en gelijk wat stoffige hoekjes stofvrij gemaakt. Want stel je toch eens voor dat al je geschenken bestoft zouden raken.

Ik verwachtte de bestelwagentjes van de diverse koeriersbedrijven niet voor 12 uur. Even boodschappen doen kon dus nog wel. Maar klokslag midden van de dag zat ik paraat bij het raam.

Terwijl ik naar buiten keek, maakte ik op een maagdelijk wit velletje papier een turflijstje. Die zou me zeker wat sturen en ja, hij ook wel. En van die had ik nog een goede fles tegoed en van hem ook nog. Er stonden ook nog een paar weddenschappen open voor een kratje, die zouden vandaag ook wel eens kunnen komen. Goed dat ik zoveel ruimte had.

Wat zou ik bij die ene lekkere fles halen? Die goedkope, maar oh zo eetbare Camembert? Of gewoon wat van die ordinaire slaatjes uit de aanbieding? Hoe zouden trouwens die “Eigen Merk” toastjes zijn? Net zo smakelijk als die met olijfoliesmaak? Die eet je zelfs lekker weg zonder iets erop.”

Een uur verstreek en uit pure verveling pakte ik een wijnbestellijst van tafel. “Zou er in één van de te verwachten kistjes een Bionius do Yecla Monastrell 2011 zitten. Waarschijnlijk wel, Sint kwam immers ook Spanje en een omweggetje via Yecla zou hij zeker voor mij over hebben. In de Monastrell proefde je echt het Spaanse terug. De geur was ook goed en de donkere kleur was opvallend. Goed dat ik notities had gemaakt tijdens een proeverij van een paar weken terug.

Of zou Sint via Wellington, Zuid-Afrika naar mij toegekomen zijn? Typisch eigenlijk, ik dacht dat Wellington in Nieuw-Zeeland lag.”

De Napier Lion Creek Cabernet Sauvignon Shiraz 2010 kwam er vandaan, zo stond er op de lijst. Een hele mondvol voor een fles wijn. “Even kijken of ik ergens een beschrijving kon vinden?” Ja hoor, wel wat vreemd vertaald door mijnheer Google las ik over fruitig, speels en gemakkelijk drinken van rode blend. Bruised donker fruit smaak met kersen, pruimen en donkere chocolade op de pallet. Afwerking met witte peper en tabak op de neus en een goed uitgebalanceerde tannine structuur.  “Tjonge, tjonge, waarom schrijven ze niet gewoon of ‘ie een beetje lekker is.”

De uren verstreken en vrijwel overal werd op de deur gebonsd door koeriers in vreemde kostuums. Kennelijk was er bij het merendeel der bedrijven geen sprake van kledingvoorschriften. Want sommigen hadden een lang rood jack aan en zich al weken lang niet geschoren. Een lange witte baard was het resultaat. Weinig representatief.

Anderen, waarschijnlijk stagelopers, zagen er ook niet uit. Een korte pofbroek in de meest malle kleuren en zwarte schmink op het gezicht. En waarom ze nou een koperen stang bij zich hadden, weet ik nog steeds niet. Als ik personeelchef was geweest, had ik ze terug naar huis gestuurd met de mededeling “Trek even wat normaals aan”.

Mijn deur werd telkens voorbijgelopen. Voor de vorm zette ik daarom maar een plaatje op over “Vol verwachting klopt mijn hart”. Luidkeels zong ik het mee in de hoop dat de koeriers nu wel aan zouden bellen of op mijn deur zouden bonken. Doch het resultaat was nihil en mijn goede bui was verdwenen.

Om zeven uur had ik het wel gezien en schonk ik zwaar teleurgesteld het laatste laagje cola in een glas. Gelukkig was er nog een klein brokje speculaasbrok over, zodat er nog enigszins Sinterklaasstemming in huis heerste. Tegelijkertijd besloot ik het voor volgend jaar beter te organiseren. Een maand of wat van tevoren zou ik iedereen een mailtje met mijn wensen sturen. Dan kon het niet meer fout gaan!

Een paar dagen later, net toen ik alle teleurstellingen met de lezers van dit blog wilde delen, vond ik in mijn mailbox een bericht. Het kwam van een goede kennis van de man uit Spanje. Of ik mijn adres door wilde geven, want de Sint had iets voor mij bij hem achtergelaten. Laat ik nou denken dat Sint alles in zijn rode boekje heeft staan?

Desondanks sprong ik een gat in de lucht. Sint wist nog van mijn bestaan. Hartelijk dank, ook al weet ik nog niet precies waarvoor. Maar Sint een beetje kennende zal dat wel goed komen!