Dagboek van een 50-plusser – ‘Jacht geopend op werknemer met rugzakje’

Dagboek van een 50-plusser – ‘Jacht geopend op werknemer met rugzakje’ 

Verleden week schreef ik over “werkgevers die zich ongerust maakten over het jaar 2021’. Bang als zij waren dan niet aan de eis te kunnen voldoen om tenminste 5% arbeidsgehandicapten binnen hun personeelsbestand te hebben.

Op het moment van schrijven dacht ik dat die werkgevers bang waren om een arbeidsgehandicapte in dienst te hebben. En dan nog zoveel tegelijk!

Inmiddels weet ik beter, mede dankzij een reactie op het vorige blog.

Benieuwd wat de reactie was? Lees mee;

Hoi Gerard,

Heb je blog gelezen over de ongerustheid van de werkgevers gelezen en weet waarom de werkgevers hier een probleem mee hebben.

Zoals je weet gaat PostNL medewerkers rekruteren bij sociale werkplaatsen. Maar daar is iets bijgekomen, wat ik ook niet wist.

Vorig jaar heeft PostNL het koeriersbedrijf Valid Express overgenomen en laat daar nu alleen mensen werken met een fysieke beperking of chronische ziekte. Via de WIA, WAU, WOH, WAK, WOK, WIK of weet ik veel welk instantie gaan ze daar aan het werk.

Je ziet dus dat één van de grootste werkgevers in Nederland nu al al die arbeidsgehandicapten aan het opslokken is. Dit onder het mom van een sociaal bedrijf.

Jij en ik weten natuurlijk dat dit gewoon onzin is. Dat het alleen maar om lekker goedkoop gaat. Met als bijkomend voordeel dat zij deze mensen makkelijk kunnen sturen. Ze hebben immers geen andere keus dan te doen wat hun wordt opgedragen tegen een flutsalaris.

Wat daarbij vergeten wordt is, dat er voor elke arbeidsgehandicapte die in dienst wordt genomen, er een volwaardige gezonde medewerker wordt uitgeflikkerd. Want dat betekent ‘kassa’.

Daarom klagen die werkgevers. Straks zitten zij alleen met dure krachten en kunnen ze nergens die goedkope gehandicapte meer vinden. Omdat anderen hun al voor zijn geweest.

De reactie opende mijn ogen en ik dacht: “Hij heeft gelijk”. We gaan de kant op van het onderwijs. Waar scholen blij zijn als een leerling een klein ‘ mankement’ heeft. Zodat ze een ‘rugzakje’ toeslag krijgen.

Nu springen werkgevers en gemeenten als een bok op een haverkist om iemand met een arbeidsbeperking in dienst te kunnen nemen. Die dan de ‘Business Post’ mogen rondbrengen. Of in samenwerkingsverband met hoveniersbedrijven oneigenlijk kunnen concurreren met bedrijven die wel ‘normaal’ personeel in dienst hebben. Ik kan nog tal van andere voorbeelden noemen. Maar waarschijnlijk kent iedereen die wel.

Vroeger lagen we in een deuk als we al die duizenden Chinezen ’s morgens zagen gymnastieken. Met zijn allen op een plein voor het fabrieksgebouw of kantoor.

Nu gaan gemeenten een zelfde methode volgen. Kijk daarvoor eens naar de gemeente Gilze en Rijen. Daar moet je tegenwoordig verplicht hardlopen voor je uitkering. Niet in de zin van ‘als je er niet snel genoeg bij bent is het geld op’. Nee in de zin van ‘Als je niet komt hardlopen krijg je niets meer’.

Als je niet hard genoeg kunt lopen wordt je doorverwezen naar een werkgever die aan het quotum van 5% arbeidsgehandicapten moet voldoen.

Als je wel over voldoende conditie beschikt word je richting de bollen, kassen of asperges gestuurd.

En ben je een modaal mens, ach ja, dan is er altijd nog ‘vrijwilligerswerk’. Een ander woord voor werk verrichten, waar ‘vroeger’ normaal voor werd betaald.

Ik gun mensen met een arbeidsbeperking alle goeds en ook alle kansen op werk. Waar dan wel op normale wijze voor moet worden betaald.

Helaas is het laatste een utopie. Zolang de Overheid stimuleert dat ‘onderbetaling’ heel gewoon is en daarin het voortouw neemt zie ik niet snel verbetering.

Nederland is echt op weg om het eerste ‘Lage Lonen Land’ van het rijke westen te worden.