Wat moet je met je platenverzameling?

Wat moet je met je platenverzameling? 

Een vraag die me nu al bijna een hele week bezighoudt. Wat wil ik er mee? En hoe kom ik op deze ineens spelende vraag? Jarenlang staan ze in een flink aantal dozen op zolder te verpieteren en nu ga ik me plotseling afvragen wat ik met al deze muzikale herinneringen wil gaan doen.

De aanzet tot dit dilemma zijn plannen tot verhuizen. Al jaren woon ik in een te groot huis met een redelijk hoge huur. De vooruitzichten op een baan zijn in het licht van de huidige arbeidsmarkt niet al te groot. Reden o.a. om dus uit te kijken naar een andere, wat kleinere woning, met een lagere huur. Want regeren is vooruitzien en inspelen op een mogelijk nieuwe situatie.

Een huis vinden voor een betaalbare huur is niet makkelijk. Of je moet van West-Friesland naar Groningen, Overijssel of Zuid-Limburg willen verhuizen. Een grote overgang, maar wie weet hoeveel plezier ik mezelf daar mee doe? Voorlopig houd ik het nog even op de Kop van Noord-Holland. Voor eventuele tips houd ik me aanbevolen.

Bij verhuisplannen komt automatisch de vraag in beeld; ‘Wat kan er weg?’ Bij de laatste verhuizing, die op het allerlaatste moment niet doorging, heb ik al flink wat naar het grofvuil gebracht. Maar ook zijn er veel dingen ingepakt, die nooit meer uit de verhuisdoos zijn gekomen.

Bijvoorbeeld veel leuke bierglazen uit binnen- en buitenland met allerlei mooie, leuke of oude emblemen of afbeeldingen. Of legpuzzels, die ik ooit voor een aardig prijsje tegenkwam. Die nog geheel ingepakt wachten op de dag dat ze in elkaar gezet zullen worden.

Om maar niet te spreken van de dozen vol, vaak ongelezen, boeken. Aan een aantal kinderboeken heb ik goede herinneringen, maar veel anderen zouden zo richting De Slegte of de rommelmarkt kunnen.

Maar het grootste probleem doet zich voor bij de verzameling fantastische LP’s. Aan de ene kant is het ‘Ach ze verhuizen steeds maar mee en je draait ze nooit.’ Aan de andere kant is het dan ‘Maar het is zo leuk als ik de plaat in mijn handen heb en weet waar, wanneer en waarom ik hem gekocht heb.’ En er zijn best speciale exemplaren en persingen bij.

Daarbij, sommigen zijn zelfs nog uit mijn eigen platenzaak. Wel lang geleden hoor.

Op een site met de naam Discogs.com kun je van veel uitgebracht materiaal een huidige marktwaarde in gebruikte staat vinden. Opvallend is dat er ook nog verschil bestaat in waar de LP is geperst. Aan de hand van het artikel/ plaatnummer kun je dit terugvinden.

Meest grappig vond ik dat aan een reclameplaat in mijn collectie, een picturedisk van de horlogemaker Pulsar, een waarde werd toegekend van minstens 20 euro. De LP heeft volgens mij nooit op mijn draaitafel gelegen en dat moeten we dan zo maar houden. 

Gelukkig heb ik mijn draaitafel bewaard en pak daarom een willekeurige plaat uit de gealfabetiseerde stapel. De naald, beter gezegd diamanten element wordt ergens in een groef gezet en ik hoor de klanken van Alan Parsons Project. Wat een tijd geleden dat ik ‘Time’ van “The turn of a friendly card’ heb gehoord.

Platen draaien is verslavend, vooral als je een liefhebber van muziek bent. Nog wat blinde grepen in de stapel geven Roger Daltrey, Supertramp, J.J. Cale en 10CC een nieuwe kans om mij te overtuigen van hun kwaliteiten.

Maar aan alle plezier komt ook een einde. En intussen weet ik nog steeds niet wat ik met de minstens 400 albums aan moet. Heb jij een mening?