‘Mijn’ Tour de France 2013 – Etappe 11 Avranches – Mont Saint-Michel
‘Dat tijdrijden is best zwaar’ zegt mijn zwager Lammert,
nippend aan zijn glas met cola light. Ik kijk nog eens goed en zie het echt,
Lammert is aan de cola. Plagerig zeg ik: “Van je geloof gevallen? Geen bier vandaag?’
Mijn zwager kijkt me met een beetje valse blik aan en
antwoord; ‘Dat Franse bier smaakt allemaal hetzelfde. Die geur van
citrusvruchten, hoge gisting en beukennootjes hangt me zo de keel uit. Daarom
maar een keer dat bruine vocht, waarvan het geheim al drie eeuwen oud is.’
Ik moet lachen om de plotselinge ommezwaai. Niets voor
mijn zwager. Als het geen bier is, is het wel één of andere dure whisky.
‘Weet je nog’ vervolgt mijn zwager het gesprek, ‘dat wij
vroeger ook vaak een wedstrijdje tijdrijden deden. In die grote schuur in
Persingen? Weet je nog?’
Ik knik en zie ons weer fietsen. Twee hometrainers naast
elkaar, met op het stuur een groot scherm. Daarop konden we zien waar en hoe
hard we reden. Meest favoriete scherm en parcours was dat over de Afsluitdijk. 32
kilometer virtueel stoempen en afzien tussen Den Oever en Zurich. Ik op mijn
supersonische racehometrainerfiets en Lammert op zijn hometrainer met
trapondersteuning. Mijn zwager is niet de meest sportieve in de familie, je
moet het dus wel leuk maken en houden.
Mooiste moment voor mij was altijd als, op het scherm van
mijn zwager, de virtuele draaibrug bij Kornwerderzand open stond en niet meer
dicht wou. Lammert begon te vloeken en ik reed fluitend naar de finish. Gek
genoeg had de brug op mijn scherm nooit kuren.
Onderhand kijken we naar de binnenkomende renners en
noteren we de tijden. Omdat de Nederlanders over het algemeen laag in het
klassement staan, zien wij die in het begin van de middag vaak langs komen.
Lieuwe Westra en Lars Boom doen het van die groep het best.
Maar als wereldkampioen tijdrijden Tony Martin zijn rit
voltooid heeft, lijken de overige tijden nergens meer op. Thomas de Gendt
blijft nog het meest in de buurt met iets meer dan een minuutje achterstand.
Het is wachten op de ‘grote mannen’ en op de ‘Gele Trui’.
Net voordat die aan hun rit beginnen laat Tom Dumoulin zien dat hij het in zich
heeft. Hij eindigt in de Top Tien van de dag.
Contador, Kreuziger en vooral Evans vallen (zwaar) tegen,
Laurens Ten Dam rijdt zoals verwacht en Us Bauke stijgt boven zichzelf uit. Dan
start Chris Froome zijn fiets met hulpmotor en de overigen kunnen ‘dag met hun
handje zeggen’. Zo zij nog aspiraties hadden en/ of hoop, dan kunnen zij die
wel opbergen en bewaren voor komend jaar. De leider in het klassement haalt net
de tijd van Tony Martin niet. Maar zet de anderen goed te kijk.
Nu maar wachten op de bergen.
Morgen een ritje naar Tours over 218 km. Niet vlak en
niet heuvelachtig. Echt zo’n tussendoorrit, waarvan de vrijbuiters denken; ‘Wij
maken een kans’. Einde van het liedje zal zijn dat de sprinters de riempjes
kunnen aantrekken en kunnen gaan vechten om de dagwinst.
Ik houd het maar weer eens Mark Cavendish. Outsiders; André
Greipel en Peter Sagan. Misschien ook wel John Degenkolb.
Reacties
Een reactie posten