‘Mijn’ Tour de France 2013 – Etappe 14 Saint-Pourçain-sur-Sioule
naar Lyon
Dat
was me wat, de verplaatsing van Mont Saint-Michel naar een goede plek op de
Mont Ventoux. Het leek wel een Kastelentocht, net zo als je vroeger die ANWB
routes had. Bijvoorbeeld de Hondsrugroute in Drenthe.
In
het begin erg leuk, vooral als je als kind je eerste hunebed ziet. Maar na drie
hunebedden zie je alleen nog maar een berg stenen. En Drentse bossen gaan op
een bepaald moment ook vervelen, wanneer je er alleen maar doorheen rijdt.
Nu
is De Hondsrugroute 83 km lang, met de startplaats in Gieten. Maar in mijn
beleving, eind jaren ’60, was hij veel langer. Vooral als je met z’n achten in
een te kleine auto zit.
Hetzelfde
heb ik met kastelen, kerken en andere, op zich, fraaie gebouwen. Eén kasteel is
prachtig, twee kastelen zijn leuk, het derde kasteel wordt vervelend.
Dan
kan je ze beter vanuit de lucht bekijken, met het commentaar daarbij van de Sporza
commentator. Binnen een minuut weet je hoe oud het kasteel is, wie er hebben
gewoond en waarom de tuin Engels of Frans is aangelegd.
Mijn
zwager Lammert daarentegen is er dol op. Bij vrijwel elk oud krot moest ik even
stoppen voor een foto of soms zelfs bezichtiging. Reden waarom de tocht vanuit
Mont Saint-Michel naar De Ventoux niet op wilde schieten.
Gelukkig
had ik een schotel op het dak van het ‘hippe busje’ gemonteerd. Anders was veel
tourhistorie mij ontgaan. Zo werd de rit van net geen 1020km nog enigszins te behappen.
Onderweg
een paar keer slapen, ’s middags Lammert naar een kasteel in de buurt en ik
voor de TV en ’s avonds aan de nepchampagne, vanwege weer een goed resultaat
van de Belkin-Boys.
‘Oh
ja, misschien een leuke quizvraag; Wie weet het juiste woord voor Champagne,
dat geen Champagne mag worden genoemd. Omdat het niet uit die streek komt.
Onder de goede inzenders verloot ik een virtuele pluim.’
Over
de 13e etappe, van Tours naar Saint-Amand-Montrond, hoef ik
eigenlijk niets meer te zeggen. De quote van Michael Boogerd ‘Een historische etappe’,
is voldoende. Puntje-op-de-stoel-zitten wielrennen van de bovenste plank.
Waarbij
diverse kanshebbers ‘in het pak werden gestoken’ door ervaren waaierrijders uit
de Lage Landen.
Nu
staan Lammert en ik op met ons gele busje op de Mont Ventoux, bijnaam De Kale Berg.
Net boven de boomgrens. Waar de wind vrij spel heeft en je snel een gebrek aan
voldoende zuurstof krijgt.
Lammert
heeft al geprobeerd de klim van 21 km te doen. Maar na nauwelijks één
kilometer, net buiten Bédoin, kwam hij al in de problemen.
Historie
genoeg op de Ventoux. Waar precies 46 jaar geleden (13 juli 1967) Tom Simpson
overleed in de klim. Ik zie de beelden nog voor me. Anderen kunnen ze hier bekijken.
Maar
voor de renners aan dit spektakelstuk mogen beginnen, moeten ze eerst nog de
etappe naar Lyon overleven. Mijn zwager denkt aan een overwinnaar uit het kamp
der ‘avonturiers’. Een Hoogerland, Vogts of een renner uit de aangeslagen?
Movistar ploeg.
Zelf
ga ik voor Degenkolb, Sagan of Gilbert. Of gaan de favorieten toch weer ‘oorlog’
maken?
Reacties
Een reactie posten