‘Mijn’ Tour de France 2013 – Etappe 20
Annecy – Annecy-Semnoz
‘Volgend
jaar doe ik de Vierdaagse, zwager. Zag je die beelden van al die mensen met een
bos bloemen? Zo’n bos wil ik ook. Bloemen houden toch van mensen? Ik wil wel
eens weten of ze ook van mij houden?
En
daarbij, het ziet er toch allemaal veel gezelliger uit? Muziekkorpsen overal, ’s
avonds feesten en bier drinken, bekende- en onbekende zangers, mooie vrouwen
die je blaren doorsteken en aan het einde iets waar je mee thuis kan komen en
aan de muur kunt hangen. Voor mij volgend jaar geen fiets maar lekker lopen.’
We
zitten aan het ontbijt bij het Meer van Annecy en Lammert, mijn zwager, is
alweer volop wakker. Dat bewonder ik wel in hem. Die altijd maar doorgaan
mentaliteit.
Wat
dat betreft is hij net Bauke Mollema. Hoewel die best een stukkie kan fietsen.
Over zijn stijl kun je veel meningen hebben, uiteindelijk komt hij aan de
finish.
In
Bauke zie je de schooljeugd uit de dorpen van vroeger terug. Naar de middelbare
school in de stad, vaak meer dan een kilometer of 10 enkele reis, door weer en
wind. Zwoegen, met de kop rechtop in de wind.
Oh
wat zijn die jongens dan blij als ze eindelijk 16 jaar zijn. En de scooter/ brommer
uit de schuur gehaald kan worden. De echte doorzetters blijven echter fietsen.
Dat zijn de waaierrijders van de toekomst.
Of
de Lammert’s, die altijd trouw blijven aan hun tweewieler en door weer en wind
de fiets nemen naar het werk. Dag na dag, week na week, jaar na jaar.
Terwijl
ik nog wat verder mijmer, heeft mijn zwager alweer een nieuw gespreksonderwerp
gevonden.
‘Nu
we toch in Annecy zijn kunnen we misschien naar het Palais de l’Isle gaan? Dat
moet iets fantastisch zijn. Een gevangenis uit de 12e eeuw. Of naar
het Château d’Annecy?’
Lammert
ziet het helemaal zitten en noemt nog wat attracties op uit de omgeving. Wat dat
betreft heeft hij zijn huiswerk goed gemaakt. De Kathedraal van Saint-Pierre
komt voorbij, evenals de Église Saint-Maurice d’Annecy en de Rue Sainte-Claire.
Als het maar oud is, dan is mijn zwager’s dag goed.
Ik
vind het allemaal best en stel voor dat we vandaag beiden ons eigen gang maar
gaan, hij zijn ding, ik het fietsen. Dit compromis valt in goede aarde.
Zo
scheiden onze wegen zich al vroeg en ga ik op stap richting Annecy-Senmoz. Een
berg met tourhistorie.
Één
keer eerder lag hier de finish van een etappe. Toch staat er geen winnaar in de
boeken. Het was in de ‘Tour Dopage’ van 1998 dat deze beklimming ook op het
menu stond. Aan
de voet van de klim stapte de ONCE-ploeg van Laurent Jalabert af, de rest van
het peloton reed onder protest stapvoets verder. Beslissing van de jury daarom;
geen winnaar.
Wat gaan we vandaag zien in
deze relatief korte rit van 125 km?
De
strijd om de ‘Gele- en Groene’ trui lijkt beslist. Maar voor de 2e plaats in
het eindklassement zijn er nog een flink aantal kandidaten. Ook het gevecht in
het Ploegenklassement gaat door en bij het ‘Witte- en Berg’ tricot is ook nog veel mogelijk.
De
125 kilometers zullen daarom waarschijnlijk in een hoog tempo worden verreden.
Attent zijn en vreselijk goed anticiperen op van alles is het credo.
Komt
dit spektakel er echt, dan wordt het genieten? Of vindt men alles wel oké zo?
Mijn
voorspelling: Quintana wint de rit, wordt en passant 2e in het klassement en
pakt zowel de ‘Witte- als de Bergtrui’. Laurens ten Dam gaat voor het goedmaken
van die ene seconde om zo in de Top Tien te kunnen eindigen. En Bauke Mollema
doet nog een wanhoopspoging naar het podium.
Of
het gaat lukken? Kijk zelf maar.
Reacties
Een reactie posten