‘Mijn’ Tour de France 2013 – Etappe 21 Parijs!

‘Mijn’ Tour de France 2013 – Etappe 21 Parijs!

 

‘Proost’ zegt Lammert. ‘Op de mooie Tour van 2013’. En op het terras, vlak voor de Arc de Triomphe, slaat hij zijn glas Pastis in één keer achterover.

‘Smaakt dat nou een beetje, dat spul?’ vraag ik bewonderend. ‘Och, als je van een stevig glas houdt, en ook van steranijs en kruidenextracten, is het goed te doen.’ Waarna mijn zwager er nog maar één bestelt. 

Zelf houd ik het op een koud flesje Warsteiner. In Frankrijk over het algemeen moeilijk verkrijgbaar, maar hier hebben ze het toevallig.

‘Wat was het mooi hè?’ vervolgt Lammert het gesprek. ‘Vooral van die halve Keniaan en die koffieboer uit Columbia heb ik genoten. Hij deed me een beetje denken aan die JuanValdez van vroeger, weet je nog? Uit die koffiereclame. Dat ‘ie de koffiebonen door zijn handen liet rollen. Was dat niet voor Albert Heijn?

Maar het is ook wel een beetje oneerlijk. Die Quintana rijdt het hele jaar op zijn fiets in de bergen, zelfs om boodschappen te doen. Terwijl Bauke en Lau, zo mag ik ze toch wel noemen, het moeten doen met een klimmetje over de plaatselijke brug.’

Wat ik ook heel mooi vond was het eiland Corsica. Nooit geweten dat daar zo veel bergen waren. Eigenlijk was er maar een heel klein stukje vlak, net langs de kust. Prima idee van die Tourdirecteur om daar een keer met zijn allen te gaan fietsen. Uitstekend stukje promotie. Dat zullen de Corsicanen, volgens mij, volgend jaar best merken.

De Pyreneeën vielen me tegen. Daar had ik meer van verwacht. In de Vuelta, je weet wel, de Ronde van Spanje, zie ik daar altijd gevechten op het scherpst van de snede. Steile hellingen en beklimmingen van meer dan 20%. Daar hadden ze wat mij betreft wel een paar dagen langer mogen blijven.

Aan de andere kant, dan had het peloton misschien eerder afscheid moeten nemen van Mark Cavendish en Marcel Kittel. Wat kan die Duitser sprinten. Vier keer winnen, dat doe je niet elke week.

Beetje vreemd is dan wel dat zo’n Peter Sagan, die geen etappe wint, met de groene trui naar huis gaat. Daar moeten ze iets anders op verzinnen. Bijvoorbeeld dubbele punten bij aankomst in een vlakke rit. Net zoals ze doen in een etappe met een finish bergop. Daar wint uiteindelijk toch de beste klimmer die trui met de bolletjes. Grappig dat dan een Colombiaan met die ‘bollen’ aan de haal gaat.

Voortaan zwager, ga ik dat fietsen wat beter volgen. Ik keek altijd naar de Tour op de TV vanwege de mooie plaatjes. Maar nu we samen drie weken door La Douce France zijn getrokken bekijk ik het toch met wat meer bewondering voor de renners. Ik ben al aan het einde van mijn Latijn. Hoe moeten zij zich dan wel niet voelen.

Kom op, we nemen er nog één. Proost! Op drie weken gezelligheid en de winnaar Chris Froome!!’