‘Mijn’ Tour de France 2013 – Etappe 3 Ajaccio-Calvi

‘Mijn’ Tour de France 2013 – Etappe 3 Ajaccio-Calvi

Bastia is een leuke plaats, toch waren Lammert en ik nieuwsgierig wat Ajaccio ons zou laten zien? We hadden er al wat over gehoord en gelezen. Dat het de grootste stad op het eiland Corsica was en tevens de hoofdstad.

Dat de omliggende heuvels met sinaasappel- en olijfbomen zijn beplant en daardoor zorgen voor een gelijkmatige temperatuur.

En, dat weet waarschijnlijk iedere Nederlander, dat Napoleon Bonaparte hier werd geboren in 1769. Evenals zijn broer Lodewijk Napoleon, die even Koning van Holland was.

Na het ontbijt stapten we in ons gele busje richting de finishplaats van de 2^e etappe. Een rit van 177 km over de N198 en N193. Bij het Parc Naturel Régional de Corse stopten we om even de benen te strekken. Jammer dat we weinig tijd hadden, want dit park staat bekend om zijn wonderbaarlijke flora en fauna. 

Lammert pakte een paar baquetjes uit de tas en belegde ze met heerlijke Beemsterkaas. Ondertussen zocht ik naar de thermosfles met zelfgemaakte Hollandse koffie en schonk, na het vinden daarvan, snel twee bekertjes in. Goh, dit was pas genieten. Werd hiermee nu ‘leven als God in Frankrijk bedoeld’? Of was dit het ‘Zwitserleven’ gevoel?

Het genieten duurde een klein halfuurtje, daarna was het tijd om door te rijden naar Ajaccio. Zodat we op tijd waren voor een prima plek bij de eindstreep. Terwijl Lammert door het ruige terrein van Corsica reed, bekeek ik op mijn I-pad de beelden van de etappe.

Zo zag ik dat Lars Boom opnieuw in de aanval was gegaan met een paar kornuiten. Ook dat hij, na het winnen van de ‘supersprint’ de pijp aan Maarten gaf en vervolgens ver terugzakte.

Ik zag de sprinters één voor één afhaken en zag Chris Froome een eerste speldenprik uitdelen bij de afdaling van het laatste bergje van de dag.

Net op tijd waren Lammert en ik bij de finish en zagen daar hoe Jan Bakelants zijn 1^e triomf als profwielrenner behaalde. Dat de ex-winnaar van de Ronde van de Toekomst ook nog eens de ‘Gele Trui’ kreeg omgehangen was een extra bonus.

Commentaar geven bij een grote wielerronde is een vak op zich. Dat ondervonden Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra. Na vier uur aan één stuk doorpraten over van alles en nog wat, hadden zij niet door wie nu eigenlijk gewonnen had. Zij lieten Irizar winnen.

Natuurlijk leuk voor die jongen, maar wel een blunder op zich.

Volgers van dit reisverslag weten dat wij meestal na het einde van de etappe op zoek (moeten) gaan naar een betaalbaar hotel. En daarna de inwendige mens wat versterken.

Mercure Ajaccio leek ons wel wat. Voor net geen 120 euro per nacht een tweepersoonskamer vlakbij het centrum van de stad. Met daarbij een panoramisch uitzicht op de haven en op loopafstand van de oude stad, winkels en stranden.

De moderne kamers waren net gerenoveerd, zo vertelde men ons bij de receptie en wederom gratis Wifi. Welk een genot!

Na de boekingsformaliteiten, altijd een heel gedoe, en het op de kamer zetten van de spullen, zochten we snel een terras op.

De keus was vandaag snel gemaakt en eigenlijk heel voor de hand liggend; een doodgewone Kronenbourg met 4,2% alcohol uit een flesje van 33cl. Op die manier konden we wel een tijdje voort.

Het officiële routeboek van de Tour werd tevoorschijn gehaald en daarin lazen we: De 3^e etappe van de 100^e Tour de France is een rit over 145 km van Ajaccio naar Calvi. De renners moeten ook vandaag weer flink opletten en goed sturen, want ze komen op dit parcours minstens 1000 bochten tegen.

Vijf bergjes onderweg, waarbij de laatste, de Col de Marsolino op 12 km van de finish, weer voor het afhaken van de dan nog aanwezige sprinters kan zorgen. Of wordt er een vrijbrief aan een groep avonturiers gegeven? Omdat de klassementsrijders zich sparen voor de ploegentijdrit van morgen? 

Zelf houd ik het toch op de bekende namen voor dit soort ritten. Pakt Peter Sagan de rit en het groen? Of laat Gilbert zich misschien wel zien?