‘Mijn’ Tour de France 2013 – Etappe 7 Montpellier - Albi
‘Gaan we naar Marseille of blijven we een dagje langer in
Nice?’ was de lastige vraag die Lammert me stelde. De combinatie van zon, water
en vooral veel terrassen beviel mijn zwager wel.
“Joh, niemand die merkt dat we een dagje overslaan. We
kijken wel ergens naar het verslag op de TV en gaan daarna rechtstreeks naar
Montpellier.’
Ik twijfelde even. Of we dat onze volgers wel aan konden
doen? En of de rit van Nice naar Montpellier niet veel te lang was. Google Maps
werd opgestart en vervolgens vroeg ik een routebeschrijving op.
Dat viel vies tegen! 327 km en ook nog eens tol betalen.
Google schatte de reisduur op 3 uur en 7 minuten en de brandstofkosten op €46.93. Vooral
dat laatste vond ik knap. Hoe wist mijnheer Google in wat voor auto wij reden
en hoe zuinig mijn rijstijl was?
Intussen had ik nagedacht over de vraag van Lammert en
zei ‘ja’. ‘Wat ja’ reageerde Lammert slim. ‘We blijven in Nice en gaan vanaf
hier wel naar Montpellier.
Mijn zwager sprong een gat in de lucht en bestelde en
passant bij de langslopende ober twee flesje La Clandestine. Ik had er nog
nooit van gehoord, maar Lammert is ook meer een kenner.
Ik bekeek het etiket en zag dat het bier met een
ambachtelijke hoge gisting was, alcoholpercentage 6,5%. De brouwerij was mij
ook onbekend; Brasserie des Vignes. Met mijn lagere school Frans ontcijferde ik
dat er drie soorten mout voor dit bier worden gebruikt, waaronder tarwe. Over
de twee anderen werd wat mysterieus gedaan.
De geur was pittig, iets met bloemen en citrus. De smaak
was overweldigend. Fris en dominant met lichte invloeden van grapefruit en
groene appel. Kortom een zeer apart biertje, waarvan er een flink aantal doorheen
gingen.’
Blijven in Nice betekende wel dat we een slaapplaats
moesten zoeken. Le Meridien Nice aan de 1 Promenade des Anglais leek ons wel
wat. Het was even slikken toen we de prijs hoorden. 259 euro voor een nachtje.
Maar ach, je bent maar één keer jong en je wilt wat. Gedachtig de oude leus van
Radio Veronica. We boekten de kamer en lazen op het boekingsformulier dat we
die nacht op een speciaal Le Meridien bed zouden slapen. Ik kon me er nog niets
bij voorstellen, maar zou me laten verrassen.
Eten en uitgaan in Nice is niet voor iedereen weggelegd.
Zeker niet voor een inwoner uit Deventer met een bijstandsuitkering. Die heeft
andere zorgen, zo las ik de volgende morgen in Le Figaro.
Na twee koppen Franse koffie met wat harde broodjes
stapten we op voor het dagprogramma. Castle Hill was het eerste doel. Dat moest
je gezien hebben.
Dat we zover moesten klimmen hadden Lammert en ik niet
verwacht. Lammert liet zelfs een vloek los, toen hij hoorde dat er ook een lift
was. Maar eenmaal boven genoten we van het fraaie vue over Nice. De kleine
waterval was ook leuk om te zien, alleen een oud kasteel ontbrak?
Na zoveel klimmen waren we aan iets te drinken toe. Nou,
de Pinocolada is daar aan te bevelen. Met liefde en zorg bereidt door uiterst
vriendelijk personeel.
Promenade des Anglais zelf was ook goed te doen. En
achteraf begrijpelijk dat het hotel aan de prijs was. Wat een sfeervolle
verlichting ’s avonds en wat een muzikale attracties op de dijk. We waanden ons
bijna op De Dijk in Volendam.
Na een paar dagen heb je Nice wel gezien. Wat sloom door
al het eten en de consumpties daarbij stapten we in de auto voor de rit naar
Montpellier. Onderweg bekeek ik wat nieuwssites en zag ondermeer dat Koning
Albert van België er de brui aan ging geven per 21 juli 2013. En dat er in
Egypte een ‘stille’ coupe was gepleegd.
‘Weet je wat Lammert’, zei ik. ‘Rij maar door naar Albi.
Rusten we daar wat uit en kunnen we daar op ons gemak een prima slaapplaats
zoeken, wat kijken in de omgeving en een goed plekje bij de finish zoeken.’
En zo werd het ritje van eerst 327 km een lange rit van
200 km meer. Ofwel ruim twee uur langer in de auto zitten met een goed boek en
de I-Pad op schoot.
De voorspelling voor de winnaar van etappe 7
Montpellier-Albi:
200 km trappen over afwisselend een vlak- dan wel
heuvelachtig landschap. Één bergje van 4e categorie, twee van 3e
categorie en één van 2e categorie. Die komen we tegen net over de
helft van de etappe.
Waarschijnlijk de laatste kans voorlopig voor de sprinters
en daarom voorspel ik Mark Cavendish als de winnaar. Andere kanshebbers en
outsiders? Iedereen die maar enigszins in het spoor kan blijven van “The Cav’.
Reacties
Een reactie posten