Traiteur, Entrepreneur, ZZP’er of een ‘doodgewone’ werknemer.

Traiteur, Entrepreneur, ZZP’er of een ‘doodgewone’ werknemer.

Laatst las ik iets oven mensen die zich ‘Entrepreneur’ noemen. En altijd moet ik dan denken aan mensen die lekkere dingen in elkaar flansen en daarna verkopen, uitdelen of gewoon zelf opeten. Maar snel weet ik dan ook dat dit ‘Traiteurs’ zijn, hoewel ik denk dat een ‘Traiteur’ ook best ‘Entrepreneur’ kan zijn. Of is dit een foute gedachte?

Om er nu eens en voor altijd achter te komen wat een ‘Entrepreneur’ precies is of doet ben ik maar in de digitale uitgifte van de Dikke van Dale gedoken. En wat las ik daar?

‘Een entrepreneur is een ondernemende ondernemer. Dat is de ondernemer die de ambitie heeft om te groeien, met de eigen zaak, maar ook als persoon. Het gaat hem of haar vooral om het ondernemen zelf.’

Tja, wat moet je nu met zijn omschrijving? Wat doet hij nu meer dan een andere ondernemer? Die heeft toch ook meestal de intentie om groter te groeien? 

Naar mijn mening kan ook een ‘gewone’ ZZP’er zichzelf ‘Entrepreneur’ noemen. Mits hij maar ondernemend wil ondernemen!

Met deze, voor mezelf genomen’ conclusie kom ik op een volgend punt; is elke ZZP’er eigenlijk wel een ondernemer? En daarna misschien ook nog wel een ‘Entrepreneur’?

Ik weet het, met deze vraag begeef ik mij op glad ijs. En jaag ik misschien mensen tegen mij in het harnas? Toch ga ik proberen de vraag voor mezelf te beantwoorden.

Stel, ik ben ‘Traiteur’ en wil mijn maaksels ook bezorgen. Ik schrijf mij in bij de KvK, noem mijn bedrijf Taart.nl, koop of lease een ruime bestelbus, zoek wat gezellige bedrijfskleding uit en ga dagelijks de weg op om mijn klanten te bedienen met heel veel lekkere dingen. Dat ik ze in een soort pakketvorm afgeef is alleen maar makkelijk.

Uiteraard heb ik zelf reclame gemaakt voor mijn onderneming, factureer ik zelf achteraf aan mijn klanten en stel ik zelf mijn prijzen vast. Kortom, ik ben aan niemand verantwoording schuldig, ook al omdat ik geen personeel heb. 

Oh ja, bijna vergeten, voor meer dan 50% voorzie ik in mijn onderhoud vanuit de inkomsten van Taart.nl. Zodoende kan ik mij ondernemer noemen, tevens ZZP’er en omdat ik toch groter en bekender wil worden misschien zelfs ‘Entrepreneur’.

Op een dag bedenk ik me dat ik best wat meer wil overhouden aan al dat werk. Ik ga in overleg met mijn klanten. Maar die vinden mijn huidige prijzen op een goed peil. Bij verhoging daarvan gaan ze op zoek naar een andere en misschien zelfs wat goedkope ‘Traiteur’. Ik tel mijn zegeningen en houdt het daarom maar op wat het was/ is.

Maar ja, ik ben eigenlijk helemaal niet zo goed in taartjes maken en al helemaal niet in het maken van andere lekkere dingen. Toch vind ik het dagelijks langs de weg zijn en pakketjes bezorgen wel een aardige bezigheid. Een mens moet tenslotte toch wat met zijn vrije tijd en brood op de plank is ook belangrijk.

Dus zoek ik een manier om deze wensen toch bewaarheid te laten worden. Ik Google wat en kom een bedrijf tegen dat mij op weg kan helpen. Post.nl is de naam, passend bij een bedrijf dat in pakjes bezorgen doet. 

Na wat gesprekken komen Post.nl en ik overeen dat ik werkzaamheden voor hen ga verrichten. Wel moet ik mij daarvoor inschrijven bij de KvK, een ruime bestelbus kopen of leasen, deze beplakken in de kleur van mijn opdrachtgever en ook moet ik werkkleding aanschaffen, die mijn opdrachtgever voorschrijft.

Van dat lastige factureren richting ‘mijn’ klanten heb ik gelukkig geen last. Die betalen rechtstreeks aan mijn opdrachtgever. Over het tarief, dat mijn klanten moeten voldoen, heb ik niets te zeggen. Wel moet ik op vaste tijden, vastgesteld door Post.nl., mijn pakketten bezorgen. 

Klachtafwikkeling hoef ik weer niet te doen, dat doet, wederom gelukkig, mijn opdrachtgever. 

Eigenlijk valt mijn werk best mee. De verantwoording ligt bij mijn opdrachtgever, zelfs aan reclame maken hoef ik niet te doen. Best makkelijk, dat ZZP’er zijn. 

Of ik mezelf ook ‘Entrepreneur’ mag noemen is een tweede. Groei van mijn onderneming ligt geheel in handen van mijn opdrachtgever.

Op een mooie dag in juli bedenk ik mijzelf dat ik best wat meer wil overhouden aan al dat werk. Maar ja, hoe doe ik dat zonder direct klantcontact? Ik besluit, na vastgelopen overleg heen – en- weer met mijn opdrachtgever, te gaan staken. Zodat ik minstens 10% ‘loonsverhoging’ krijg.

Dan schrik ik wakker. Staken, ‘loonsverhoging’, geen ‘eigen’ klanten, geen reclame, verantwoording afleggen aan mijn opdrachtgever.

Ik mag mijzelf dan wel geen ‘Entrepreneur’ noemen, maar ben ik eigenlijk wel een ZZP’er?

BEN IK EIGENLIJK GEEN DOODGEWONE WERKNEMER?