De ‘Azijnzeiker’
Met de
overweldigende opkomst van de social media is ook het aantal mensen, dat
denkt een mening te mogen hebben, in gelijke mate toegenomen. Tot een jaar of
tien geleden werd er slechts in familie- of kennissenkring over allerlei zaken
gediscussieerd. Het gezellig samenzijn eindigde vaak met een ruzie aan het
slot. Niks aan de hand, daar hadden we dan de EO voor, die presentator Bert van
Leeuwen op pad stuurde om de zaak weer te lijmen. Meestal lukte dat wel, tenzij
de ruzie echt nergens over ging en lijmen dus een onmogelijke opdracht werd.
Het leidde
wel tot mooie TV met schreeuwende en scheldende mensen, die elkaar aan het
einde van het programma jankend om de schouders vielen. Of de tafel bij het
‘Familiediner’ bleef leeg, op de mensen na, die nog een poging tot verzoening
hadden gewaagd. Ach iedereen heeft waarschijnlijk wel eens zo’n feestje
bijgewoond.
Met de
opkomst van Facebook, Twitter en allerlei media, die hun site openstellen voor
reacties, is het ‘landschap’ veranderd. Mensen, die je nooit hoorde omdat ze
bijvoorbeeld te verlegen waren, niet met hun mening te koop liepen of
anderszins, zijn nu haantje de voorste geworden.
Er hoeft maar
iets te gebeuren, of zij staan vooraan met hun reactie. Is er ergens een
ernstig ongeluk gebeurd, zij weten direct al hoe het is gekomen en wie de
schuldige is. Dat zij in 99% van de gevallen totaal onbekend zijn met de
situatie ter plaatse is van ondergeschikt belang.
Maar vooral
zaken als ‘De Zorg’, ‘Grote rampen’, ‘Zwarte Piet/ en of Racisme’, en ‘De
Politiek’ in het algemeen zijn voor veel Nederlanders aanleiding om goed los te
gaan op het toetsenbord. Niemand die je kent (denkt men), genoeg reden om eens
lekker te schelden, te bedreigen, in de veronderstelde anonimiteit. Voorbeelden
hoef ik hier niet te geven. Kijk gewoon op een willekeurige site.
Maar zouden
al die zogenaamd anonieme mensen wel weten dat hun mening voor eeuwig bewaard
blijft? Dat zij ooit eens nadeel kunnen ondervinden van die spontane reactie op
de site van RTVNH of Twitter. Dat het aansluiten bij bepaalde groepen op
Facebook ervoor kan zorgen dat je kansen in je leven misloopt. Bijvoorbeeld bij
een sollicitatie.
Je solliciteert op een bepaalde baan, waarvoor
je uitermate geschikt bent. Misschien wel de beste kandidaat bent. Na een paar
dagen en/ of weken krijg je de langverwachte brief, met daarin (hopelijk) de datum voor
een gesprek.
Maar dan lees
je: ‘Na het googelen van uw naam op internet hebben wij bemerkt dat u nogal
vaak reacties plaatst bij de diverse berichten. Meestal zijn dat nu niet de meest
opbouwende. Omdat ons bedrijf geen functie ‘Azijnzeiker’ beschikbaar heeft is de keuze voor een
gesprek niet op u gevallen. Wij wensen u veel succes bij andere sollicitaties’.
Weg goede baan, weg volgende stap in de carrière.
Nou, nou hoor
ik u al denken! Ben jij er zelf ook niet zo één? Zelf denk ik van niet, hoewel
dat uiteraard een subjectieve gedachte is. Maar dit stukje dient ervoor om er
nog eens op te wijzen dat enige terughoudendheid bij het reageren helemaal geen kwaad kan.
En
dat u vooral niet vergeet dat die ene reactie ooit eens tegen u kan worden
gebruikt!
Reacties
Een reactie posten