Is het vertrouwen werkelijk hersteld?

'Is het vertrouwen werkelijk hersteld?'

Zondag 14 april 2013: ik schrijf een blog met de titel 'DAGBOEK VAN EEN 50-PLUSSER – ‘VERTROUWEN’ HET GROTE TOVERWOORD’  Dit naar aanleiding van “het tekenen van het sociaal akkoord een paar dagen eerder door het kabinet Rutte II. Weet iemand eigenlijk nog de bijnaam van dit akkoord? Waarschijnlijk niet en daarom zal ik het antwoord maar meteen geven, ‘Het Mondriaan akkoord’.

Mooiste passage in het artikel vond ik zelf: 'Somberen gestopt, vertrouwen terug'.

Blij als ik was schreef ik diezelfde dag nog in mijn agenda; ‘Het somberen is gestopt, vanaf nu alleen nog maar vertrouwen. Morgen winkels overvol, veel impulsaankopen. Als ING site maar bereikbaar is en I-deal ook werkt. Anders kleine knauw in broos vertrouwen.’

Inmiddels zijn we ruim drie jaar verder en worden we er maar steeds aan herinnerd dat het vertrouwen nu echt terug is. Zo meldt het Ministerie van Economische zaken op 13 november 2015: ‘Economie terug op oude niveau, arbeidsmarkt herstelt zich’.

Dat vertrouwen iets is dat zeer snel kan komen en ook weer kan verdwijnen blijkt wel uit dit bericht nauwelijks twee maanden later. ‘Vertrouwen van consumenten krijgt tik’  schrijft het FD op woensdag 20 januari 2016.

Passage uit dit artikel:

‘De Nederlandse consumenten zijn het nieuwe jaar in mineur begonnen. Zowel het vertrouwen in de economie als het vertrouwen in de arbeidsmarkt daalde. Dit blijkt uit de 'ING Vraag van Vandaag' onder gemiddeld 54.200 respondenten per dag. De negatieve stemming is mede te verklaren door het slechte sentiment op de beurzen sinds begin januari.

Over de staat van de economie zijn consumenten weer net zo somber als afgelopen zomer. Het arbeidsmarkt-sentiment daalde zelfs naar het niveau van bijna een jaar geleden.’

De laatste stand van zaken, volgens allerlei persberichten op 20 juli 2016, is dat het Optimisme over economie deze maand is afgenomen.

Maar hoe staan we er nu werkelijk voor?

Kortom, na het lezen van al deze berichten en herinneringen vraag ik me af hoe de werkelijke stand van zaken is, hoe we er echt voor staan? Natuurlijk, de woningmarkt is sterk verbeterd, al kan er nog wel een schepje bovenop. Dat vinden ook woningcorporaties en gemeenten. En iedereen die een beetje verstand van zaken heeft weet dat de bouwmarkt enorme impulsen kan geven aan de economie. Hoeveel mensen verdienen namelijk hun brood niet in de bouw en aanverwante bedrijven? Waak echter voor overhitting bij bestaande bouw, een crash daar kan weer zorgen voor een enorme dip.

Wat mij echter nog altijd het meest interesseert, na al die jaren dat ik er nu over schrijf, wat zijn de vooruitzichten voor de oudere werkzoekende? Komen er nog kansen om ooit te kunnen terugkeren op de arbeidsmarkt als je onverhoopt, door allerlei wisselende omstandigheden, je baan bent kwijtgeraakt? Of houdt het arbeidzaam leven voor de werknemer van 55 jaar of ouder (soms zelfs al vanaf 50 jaar), na verlies van je baan, op bij die leeftijd.

De CBS cijfers over afname van werkzoekenden boven 55 jaar stellen mij zeker niet gerust. Die blijven ver achter bij de overige leeftijdsgroepen. Natuurlijk is het mooi dat jongeren weer sneller een baan vinden. Maar stel je eens voor, je bent amper 55 jaar, moet nog 12 jaar totdat je AOW krijgt, maar hebt geen werk en de uitzichten daarop zijn ook minimaal. Hoe vul je die komende 12 jaar in?

Dan is het echt niet gek dat in die leeftijdsgroep het ‘Vertrouwen’ ver te zoeken is.