Arbeidsinkomen doorwerkende AOW’er zwaarder belasten?
De huidige arbeidsmarkt gaat steeds vreemdere trekje vertonen. Jongeren krijgen steeds minder vaak en snel een vast contract. Policy is meestal het maximaal toegestane contracten aan te bieden en daarna afscheid te nemen van de medewerker/ medewerkster. Zo wordt er ruimte gemaakt voor een volgende goedkope kracht.
Aan de bovenkant van de arbeidsmarkt gebeurt feitelijk hetzelfde. Zodra een bedrijf of winkelketen failliet gaat staan alle medewerkers op straat. Bij een doorstart ontdoet men zich van de ‘dure’ krachten, meestal de oudere werknemer met een vast contract en mag de jongere garde blijven. Daarvan kan men zich op een later moment nog wel van ontdoen.
Werkgevers sprongen tot voor kort nog wel eens in de ontkennende modus, van discriminatie was echt geen sprake. Maar tegenwoordig is het zelfs mode geworden om gewoon te zeggen dat oudere en ervaren krachten te duur zijn om een succesvolle doorstart te maken.
De oudere werknemer
Over het feit dat werknemers boven de 45 jaar al jaren als oud en te duur worden beschouwd hoef ik niet veel te zeggen c.q. te schrijven. Iedereen kent onderhand de argumenten van werkgevers wel waarom mensen boven de 45 jaar een soort paria op de arbeidsmarkt zijn geworden.
Te duur, te vaak ziek, te weinig flexibel en te weinig met hun tijd meegegaan. Als je een keer van ze af wilt moet je ze ook nog eens een zak geld meegeven. En stel je voor dat ze een keer echt ziek worden, dan draai je ook nog eens voor twee jaar doorbetalen op.
Kennelijk hebben veel werkgevers nooit gehoord van een verzekering daarvoor. Of, bij letsel, een tegenpartij (als die er is) aansprakelijk stellen voor de doorbetalingsplicht. Zelfs een reisverzekering van de medewerker kan soelaas bieden. Hoe ik dit weet? Gewoon uit eigen ervaring. Bij elke ziekmelding van een personeelslid, waarbij sprake was van letsel, ging ik na of de schade te verhalen was op een tegenpartij. Misschien even een halfuurtje meer werk, maar wel vaak lonend.
De doorwerkende AOW’er
Een steeds meer opduikend fenomeen op de arbeidsmarkt is de doorwerkende AOW’er. De man of vrouw die er nog niet aan toe is om van zijn pensioen te genieten. Zij zijn immers vitaal genoeg, veel te jong om achter de geraniums te zitten en een extra zakcentje is altijd welkom.
Het totaal aan ‘doorwerkers’ is in 15 jaar verdubbeld. Van 100.000 in het jaar 2000 tot 200.000 nu. En het zullen er nog veel meer worden. Werkgevers omarmen deze groep, want zij zijn ervaren, flexibel, je hoeft ze maar maximaal 13 weken door te betalen bij ziekte en je kunt makkelijk van ze af, als dat nodig is. Kortom, je bent als werkgever gek als je geen ‘doorwerker’ neemt. Alle argumenten over de ‘oudere werknemer’ zijn plots flauwekul.
Voornaamste reden ben ik natuurlijk niet vergeten. Die komt nu; als werkgever hoef je voor de doorwerker veel minder premie’s af te dragen (premieheffing AOW/AWBZ) en helemaal geen pensioenpremie. Zij zijn dus een uitermate concurrerende factor geworden op de arbeidsmarkt.
Hoe kun je deze oneigenlijke concurrentie stoppen?
Een eerste en zeer goede stap zou zijn om het arbeidsinkomen voor de ‘doorwerker’ zwaarder te gaan belasten. Het belastingtarief op hetzelfde niveau stellen als voor iedereen onder de 65/66 jaar. Dus inclusief premieheffing AOW/AWBZ en wellicht ook pensioenpremie. Raar is dat deze groep nog wel recht heeft op de ‘arbeidskorting’. Terwijl zij al veel minder belasting hoeven te betalen over het inkomen, verkregen uit arbeid.
Dit betekent niet dat zij over hun AOW en pensioen een hoger percentage moeten afdragen. Dit valt namelijk onder een andere vraag bij de berekening van de verschuldigde inkomstenbelasting.
Naar mijn mening zal deze belastingverzwaring aanzetten tot nadenken. Wil ik nog wel doorwerken? Of moet ik ruimte maken op de arbeidsmarkt voor een jongere of 45-plusser. Ik heb het inkomen in principe niet meer nodig, die andere groepen wel. Of gaan alle extraatjes, die je dan niet meer kunt doen, boven het gezegde ‘Gelijke monniken, gelijke kappen?
Reacties
Een reactie posten