Olympische Spelen Rio de Janeiro – Het eerste goud is binnen
‘We dansen de Samba, we dansen de Samba’ Mijn zwager Lammert, die net nog stond te trillen als een rietje, rende door het Olympisch appartement met de Nederlandse vlag. ‘Ze heb ‘m, ze heb ‘m’, verwijzend naar de eerste gouden plak, behaald door Anna van der Breggen.
Maar wat een bizarre race. Mijn zwager, die toch echt niets met sport heeft, was ditmaal bij mij in het appartement gebleven om de Olympische wegwedstrijd voor vrouwen op onze flatscreen te bekijken. De vorige dag had hij al die verhalen gelezen over de dwaze mannen-uitvoering, nu wilde hij het wel eens met eigen ogen zien.
En het scenario ging bijna exact zo als bij de mannen wedstrijd. Na de laatste steile klim één koploopster, die op weg ging naar het goud. Maar de zeer onfortuinlijke Annemiek van der Vleuten overkwam het zelfde als Nibali een dag daarvoor. In de gevaarlijke afdaling ging het mis en op een verschrikkelijke manier smakte zij tegen het asfalt. Brrrr…..
Ineens leek nu een Amerikaanse degene die er met de hoofdprijs vandoor zou gaan. Maar ook nu sloeg de ‘man met de hamer toe’ en wel op nauwelijks driehonderd meter van de eindstreep. Drie rensters denderden over haar heen en een paar tellen later kon Anna van der Breggen haar handen triomfantelijk in de lucht steken. Wat een ontknoping!
Dit was de reden voor mijn zwager om luidkeels zingend door het appartement te rennen en op zoek te gaan naar de cassette waarop ‘Gold’ te horen was. De chips met dipsausjes kwamen op tafel, daarna de meegenomen Hollandse bitterballen en uiteraard een paar flessen Braziliaanse wijn.
Natuurlijk gebeurde er op tweede echte dag nog veel meer. Zoals verwacht mocht tennisser Robin Haase na een partijtje alweer naar huis. Na afloop sprak hij ‘over gemiste kansen en een nieuwe poging over vier jaar’. Ikzelf zou zeggen: ‘Robin, stop er lekker mee en ga wat doen met je leven.’ Elke keer in de eerste ronde verliezen, daar doe je het toch niet voor?
Veel beter deden onze gymnastiek-meisjes het. Voor het eerst in de historie overleefden ze de kwalificatie en mogen zij meedoen in de Olympische landenfinale. Een prima prestatie!
De mannen op het blauwe hockeyveld herstelden zich en stuurden de Ieren met een 5-0 nederlaag terug naar ‘het dorp’. ‘Onze’ twee boksers gaven hun tegenstander voldoende klappen om daarmee ook een rondje verder te mogen, maar de zwemploeg stelde wederom teleur.
Wie niet teleur stelde was Michael Phelps. Hij mocht zijn 19e gouden medaille ophalen na winst in de 4 x 100 meter estafettezwemmen.
Net voor we de TV uit wilden doen zagen we nog een huilende Djokovic. Ook voor hem was de Olympische droom al na één rondje over. Wat een verrassingen allemaal in het tennistoernooi.
‘Kom’ zei lammert, ‘We gaan nog even een pintje halen op de Copacabana’. Hij pakte zijn spijkerjack, deed een oranjesjaal om en we vertrokken richting het nachtleven. Want als mijn zwager eenmaal de smaak te pakken heeft wordt het een echt feestbeest.
Reacties
Een reactie posten