Olympische Spelen Rio de Janeiro – Yuri op weg naar huis

Olympische Spelen Rio de Janeiro – Yuri op weg naar huis

Het was laat geworden, de viering van de gouden medaille van Anne van der Breggen was wat uit de hand gelopen. Rond vijf uur ’s morgens kwamen mijn zwager en ik bij de ingang van ‘The Olympic Village’. Waar we zomaar Yuri van Gelder tegen het lijf liepen.

‘Joh, jij bent ook al zo laat? Of kunnen we niet beter zeggen vroeg?’ De ‘Lord of the Rings’ keek me wat wazig aan en mompelde ‘Niet zeggen hoor dat je me hier bent tegengekomen. Anders krijg ik daar last mee’. ‘My lips are sealed’ was mijn antwoord en onze wegen scheidden zich bij de lift.

‘Wie was die gespierde gozer’ vroeg mijn zwager Lammert? ‘Yuri van Gelder, een kanjer op het onderdeel ringen bij het gymnastieken. Had heel veel medailles kunnen halen, maar vind feesten, net als jij, soms net iets leuker’. ‘Oh’, zei mij zwager en liep wat ongeïnteresseerd verder richting ons appartement.

Na een paar uurtjes slapen werd het tijd om weer wat Olympische evenementen te bezoeken. Veel van mijn gading stond er vandaag niet op het programma. Van een Hollandse ‘plak’ zou waarschijnlijk al helemaal geen sprake zijn.

Eerst maar eens naar de Judohal waar Dex Elmont zou optreden. Nauwelijks waren wij binnen of Dex al op zijn rug. Met een ippon aan zijn broek kon hij terug richting Nederland. ‘Gelukkig’ verloor Sanne Verhagen haar 2^e partij ook snel, zo konden zij samen reizen.

Dan maar naar het strand, waar Dorian van Rijsselberghe, Marit Bouwmeester en nog wat Nederlandse watersporters wat rondjes zouden gaan varen. Mijn zwager had zich goed voorbereid en zo’n lange uitschuifbare verrekijker meegenomen. Het zwarte ooglapje ontbrak alleen nog, anders had hij best als vervanger van ‘Piet Piraat’ kunnen doorgaan. Opmerkelijk eigenlijk dat hij weer meeging. Kennelijk had hij niet veel anders te doen.

Maar wat een gedoe daar op het strand en water. Op het water heel veel vrouwen in een soort drijvende badkuip met een zeiltje daarop, kris-kras door elkaar varend. Ik hoorde mijn zwager zacht ‘Een klomp met een zeiltje’ neuriën. Daar leek het ook wel wat op.

Op het strand dezelfde hoeveelheid mensen, die met een kijker, het kleurig festijn stonden te bewonderen en te becommentariëren. Ik snapte er geen barst van, mijn zwager nog minder. ‘Enteren en ship ahoy’ riep hij, alsof het een zeeslag uit de Gouden Eeuw betrof, een schilderstuk van bijvoorbeeld Willem van der Velde.

De zeilers en surfers waren na afloop redelijk tevreden, het scheen dus goed gegaan te zijn.

Op een terrasje aan de boulevard volgde ik de verrichtingen van de volleybaldames en de handbalvrouwen. De volleybalsters versloegen bijna de meiden uit de USA, toch de nummer 1 van de wereld. De handbalsters waren in een ware gooi- en smijt wedstrijd de meerderen over de ploeg uit Argentinië, 26-18 werd het. Dex en Sanne hadden hier een puntje aan kunnen zuigen. In de handbal-arena konden gevechten tussen Argentijnse en Braziliaanse toeschouwers net aan worden voorkomen.

Terwijl Femke van Heemskerk bijna verzoop in het Olympisch Zwembad sijpelde er nieuws binnen over Yuri van Gelder. Hij zou op het vliegtuig naar Nederland worden gezet, omdat hij vanmorgen te laat binnen was gekomen in het Olympisch dorp. En ook nog wat alcoholische versnaperingen tot zich had genomen.

Nu maar hopen dat ze ons niet hebben gezien.