Jankende werkgevers over ‘dure’ doorbetaling ziek personeel.

Jankende werkgevers over ‘dure’ doorbetaling ziek personeel.

De hele verkiezingscampagne worden we al geconfronteerd met huilebalkende werkgevers, die klagen over het feit dat ze geen vast personeel (meer) kunnen aannemen. Ze willen het allemaal oh zo graag, maar de Overheid belet het hun. Omdat, als die werknemer ziek wordt, ze hem twee jaar lang moeten doorbetalen. En daaraan gaan zij failliet.

Laten we beginnen met de ontkrachting van de stelling dat de werkgever ziek personeel altijd twee jaar moet doorbetalen. Hier twee voorbeelden:

1.   De werknemer is korter dan twee jaar ziek, misschien zelfs maar een paar dagen. Dan alleen maar de periode van ziekte.

2.   De werknemer heeft een contract voor bepaalde tijd, zeg een jaar. Na 7 maanden wordt hij ziek en komt niet meer terug. De werkgever hoeft dan alleen maar de resterende vijf maanden van het contract als ‘ziekengeld’ door te betalen. En misschien kan de zieke werknemer in die resterende tijd wel ander vervangend werk bij deze werkgever verrichten.

Verzuimverzekering

De werkgever kan ook een verzuimverzekering sluiten. Waarbij hij het risico afdekt. Tot, ik dacht, 1996 kenden wij in Nederland de Ziektewet. 

De werkgever betaalde een premie aan een bedrijfsverzekering (GAK, Detam, etc.), waarbij een deel van de premie weer werd ingehouden op het salaris van de werknemer.

Maar men vond, ook al in die tijd, dat de loonkosten voor een werkgever te hoog waren/ werden, een terugkerend item dus, en dat daarom o.a. de ziektewet moest worden afgeschaft.

Werkgevers konden zich echter nog steeds verzekeren voor het risico dat zij eventueel zouden lopen. Een verstandige werkgever deed/ doet dit dan ook. Hij/ zij kijkt naar het gemiddelde verzuimpercentage binnen zijn onderneming en verzekert zich voor dit risico. Desnoods onder vermindering van een bedrag dat hij voor eigen rekening neemt (eigen risico). De premie was/ is aftrekbaar voor de belastingen, zgn. bedrijfskosten. En is feitelijk niet veel hoger dan de toenmalige premie ziektewet.

Zonde van het geld

Maar veel werkgevers willen altijd meer en meer. Elk bedrag dat zij kunnen besparen doen zij dan ook. Dat zij daarmee soms de eigen onderneming in gevaar brengen zien ze bewust of onbewust over het hoofd. 

Maar dan moet je ook niet gaan janken als een werknemer onverhoopt langdurig ziek wordt. En jij te beroerd bent geweest om een verzekering daarvoor af te sluiten.

Nee, het is ineens de schuld van de Overheid die jou in de steek laat en jou met de gebakken peren laat zitten.

Verhalen van ziekteverzuim op een derde partij.

Nog een tip voor de werkgever(s). In een aantal gevallen kun je het ziekteverzuim van je werknemer claimen bij een tegenpartij of verzekering van je werknemer. Bijvoorbeeld in geval van een ongeval of andere oorzaak waarbij een andere partij is betrokken en die daarvoor aansprakelijk is (gesteld).

Mooi voorbeeld: Een werknemer van jouw bedrijf gaat op skivakantie en breekt daarbij zijn been of arm. Natuurlijk is jouw werknemer (wel) verstandig geweest en heeft hij voor vertrek een goede reisverzekering afgesloten.

Als werkgever mag jij hem nu dankbaar zijn. Je stelt hem namelijk aansprakelijk voor jouw kosten van doorbetaling tijdens zijn herstel en jouw werknemer kan de kosten keurig declareren bij zijn reisverzekeraar. Natuurlijk, het voorbeeld wordt nu snel en simpel verteld, je moet er als werkgever wel even tijd aan besteden. Maar het betaalt zich wel terug. 

Kortom, met jankende werkgevers op de buis heb ik niet zo veel medelijden. Eigenlijk allemaal krokodillentranen. En ik begrijp werkelijk niet dat ervaren politici geen weerwoord geven/ hebben op deze massale huilerij.