Waarom beginnen werkgevers bij aannemen personeel gelijk al weer over ontslag daarvan?

Waarom beginnen werkgevers bij aannemen personeel gelijk al weer over ontslag?


Je kunt tegenwoordig geen discussie of debat over de arbeidsmarkt op TV bekijken of je ziet en hoort de steeds terugkerende non-argumenten van werkgevers. Wordt het niet eens tijd dat praatprogramma’s/ talkshows/ late-night events, of hoe die programma’s ook mogen heten, op zoek gaan naar mensen met frisse ideeën. Het lijkt wel of er telkens dezelfde mensen zitten die mogen deelnemen aan het gesprek/ (zogenaamd) debat.

Die niets aan nieuwswaarde brengen omdat ze vastgeroest zitten in dat ene zinnetje ‘Weet u wel dat als ik iemand een vast contract aanbied ik hem/ haar twee jaar moet doorbetalen als hij/ zij ziek wordt. En dat ik hem/ haar bijna niet kan ontslaan?’

Die ene vraag
En dan komt bij mij altijd die ene vraag; ‘Waarom wil die werkgever iemand aannemen? Daarvoor zullen toch wel redenen aanwezig zijn? Zijn bedrijf groeit, het werk neemt toe, er is iemand anders vertrokken, hij wil zelf minder gaan doen? Duidelijk is wel dat hij blijkbaar iemand nodig heeft.

Maar waarom gaan op dat moment bij hem ook gelijk alle alarmbellen af? Stel je voor dat de man/ vrouw, die ik morgen een baan wil aanbieden, overmorgen twee jaar ziek wordt? Stel je voor dat ik hem/ haar overmorgen al weer wil ontslaan?
Wat gebeurt er in dat brein van die werkgever? Dat alleen al het ergs dat hem/ haar kan overkomen op dat moment de overhand krijgt.

Een nieuwe trend
En dan ook maar die andere vraag, die meestal gelijk bij mij opkomt; hoeveel nieuw aangenomen werknemers zijn er in de periode vlak na het beginnen bij een nieuwe werkgever direct daarna eigenlijk twee jaar achtereen ziek/ arbeidsongeschikt geworden?

Als je al die werkgevers op TV mag geloven gebeurt dat bijna altijd. Kennelijk is dat de nieuwe trend. Je begint bij een ‘baas’ om je een paar dagen daarna langdurig ziek te melden. Tenminste, zo wordt het voorgesteld door al die mannen in maatkostuums op TV.

75.000 euro
Hetzelfde geldt ook voor die ‘oh zo lastige’ ontslagbescherming. Als je de werkgevers moet geloven loopt elke nieuwe werknemer na een week of 14 dagen met een flinke zak geld de deur uit. 75.000 euro ben je zo minimaal kwijt aan die nieuwe/ man vrouw.

'Ja, die nieuwe Wet Werk en Zekerheid schrijft dat nu eenmaal voor', zo hoor je dan steevast.  Als werkgever wordt het je eigenlijk onmogelijk gemaakt om iemand vast in dienst te nemen. Je bent daarom wel verplicht om ‘ZE’ een flexcontract aan te bieden. Anders ga je echt failliet.

Stop eens met die bakerpraatjes
Kom op mensen. Wie trapt er nog in al die flauwekul. Zijn we echt niet wijzer? Blijven we geloven in al die praatjes of gaan we ons verstand een keer gebruiken?

Reacties